Millennium University : school for elites

CHAPTER 15

CALLIE's POV

Wala na akong planong lumabas pag ka-tapos ba naman ng nangyari kanina sa labas.

Masisira lang ang araw ko pag lumabas ako dahil titignan lang nila ako ng masama at pag hindi ako naka pag-pigil ay baka magawa ko sa kanila ang ginawa ko kay Kuya at Axel.

Bakit ba kasi pumunta pa dito si Axel?!

Palagi na lang gulo ang dala ni Kuya at ni Axel pag nag-kakasama silang dalawa tapos ako palagi ang ndadamay.

Pag nag-aaway sila ay ako palagi ang masama. Ang sarap nilang pag untug-untugin eh.

Letseng mga studyante yan! Ang dudumi ng mga isip nila. Maganda nga yung university na toh puno naman ng mga toxic na tao.

Kung may choice lang ako at kung alam ko lang ay hindi ako mag-e-enroll dito sa university na toh, mas gugustuhin ko pang mag-stay na lang sa bahay at mag home-study na lang.

Masyadong nakakasakal dito.

I regret coming to this University, kahit siguro pumasok ako dito as Callista Ellyse ay hindi ko pa din magugustuhan tong University na toh because they don't even know how to respect other people.

When you're in a higher casa you're the most powerful, lower casa respects you but they forgot what manners are about.

Kahit na maging Parevenu I will never be like them, I won't bully others, I won't act rude just because they're in a lower casa, I only become a b-tch when I need to, I'm rude when people are rude to me too.

Wala naman akong ginagawa sa kanila tapos kung maka-tingin sila sa akin ang sama-sama, kasama ko lang si Kuya o kaya naman si Axel tatawagin na akong golddigger, edi sakanila na yung dalawang lalaking panget na yon.

Napa-hawak ako sa tyan ko ng tumunog yun.

'I'm hungry na!'

Kinuha ko yung cellphone ko atsaka ko tinext si Kuya, I asked him for the details of his card so I can order food.

Seconds after he replied to me with a picture of his debit card.

I called and ordered in the phone and use Kuya's card to pay dahil wala naman akong madaming pera dahil nga nag-papangap ako at ayaw ni Kuya na pahawakin ako ng maraming pera.

To be honest, I'm really against it when he took my card and I only have a little amount of money because I can't buy whatever I want, I can't go shopping anymore like how I used to before.

Pero ngayon ayos na sa akin and I think I'm used to not having a big amount of money, I'm satisfied with what I get as long as I can buy food.

Now I believe in the saying that food is life.

Nag-order ako sa isang Japanese cuisine na restaurant dahil nag-ki-crave ako ng Japanese ramen.

Ibinaba ko ang cellphone ko atsaka ako nahiga pero naka-tapak pa din ang mga paa ko sa sahig.

My room is dead silent while I'm staring at the ceiling of my room.

This is so boring.

Walang TV, walang laptop, hindi ko magamit yung cellphone ko dahil mahina yung wifi.

Why is life so unfair inside and also outside of this University, I don't have a choice. I have a list of don't and do's, I thought in this University they will know that I am Kuya's sister, I thought that I won't need to hide my identity, I don't have to hide the fact that I am a Cortez, that I am Kuya's sister.

Bata pa lang ako ay inilalayo na ako sa public ni Papa, me and Kuya.

Nuong ipinakilala ni Papa si Kuya bilang isa sa mga taga pag-mana ng mga Cortez ay ako na dapat ang susunod kung hindi lang nag-simula yung mga balita na pinapatay ang mga babaeng taga pag-mana.