Escape plan | 07

8 1 0
                                    

Eunice's POV

"KUYAAAAAA!" sabay bukas ng kwarto niya sabay salampak sa higaan niya. I looked at him at naglalaro siya ng PS4 niya.

"You shouldn't just barge in my room, you monks" sabi niya habang nakatutok ang mata sa nilalaro niyang game. He should look at me ako ang kausap niya.

"Why bother, may ginagawa ka bang kababalaghan sa hapon alam ko kasi sa gabi mostly ginagawa yun. Hindi ba?" napatigil si kuya sa paglalaro at napatingin sa akin. Now your looking at me.

"Ano ba gusto mo at nandito ka?" sabay balik ng tingin sa nilalaro niya.

"I heard kase from your friend na naghahanap kayo ng manager to manage you and the players"

"Baka pwede ako? I mean I'm good naman at managing. I'm a fast learner" tuloy ko.

I was about to say something when he told me a strict "No, alam ko na bakit ka nandoon dahil gusto mo siya makita and that won't be happening" uh why can't he just support her little sister naghihirap na nga ako eh.

"Why so protective? I promise hindi lang siya ang papansinin ko kayo den, so please help me out"

"Hindi naman kita pwede kunin agad nics, I need to be fair sa other participants"

"Hindi lang ikaw ang sasali, kaya wag ka umasa masyado"

"Hmph fine, i'll be fair" gagawin ko ang makakaya ko to be their perfect manager. I'll be the best.

Lumabas na ako ng kwarto nya and entered my own room. My room is simple, a study table and my lovely bed. I also have my own closet room kaya doon mostly tambak ang gamit. Hindi rin ako naglalagay ng mga posters dahil gusto ko ang k-pop or kdrama. I just meet them through my phone, oh diba bongga!

Kinuha ko ang phone ko at chineck ang messenger ko incase may nag chat sa akin. May mga group chat na hindi ko pa inoopen kaso ang inuna ko iopen ay ang chat ni mika sa akin.

 May mga group chat na hindi ko pa inoopen kaso ang inuna ko iopen ay ang chat ni mika sa akin

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Hindi naman talaga ako magpapaalam, there's no need

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Hindi naman talaga ako magpapaalam, there's no need. Si mom and dad were away from home because of their piled work kaya lagi kami ni kuya mag isa sa bahay with our manang Tess, siya ang nagalaga sa amin simula nung bata kami that's why we love her and treat her as our mama kapag wala si mom.

I looked for a comfortable t-shirt with leggings. I partnered the top with a maluwag na hoodie dahil malamig sa kwarto ni Mika cause she like to open her aircon buong araw. Ewan ko ba sa katawan nun makapal ata kaya hindi nalalamigan. I took my phone and ipad at inilagay sa maliit na bag, sinuot ko na ito sa aking likod at kinuha ang sapatos ko. Maingat kong binuksan ang pinto dahil ayaw kong mahuli ako, I tiptoed hanggang sa makarating ako sa main entrance ng bahay. I was about to open the door ng may humila sa bag ko pabalik. Lights were opened at nakita ko ang mukha ng humila sa akin.

"Where are you going? you little monkey, ano maikkipagkita ka ba sa secret boyfriend mo?" Hinipan ko ang buhok ko pataas kahit wala naman akong bangs, feelingera lang. Bakit ba lagi na lang siya ang nakakahuli sa akin.

"HA-HA-HA nagpa-praktis lang ako kung paano makalabas sa malaking bahay na toh? Ang hirap pala noh?" actually mas mahirap siya(si kuya). Nakakainis ang lapit na ng freedom ko bes!

"Ano yan assignment mo sa school, sabihin mo nalang kung saan ka pupunta"

"Baka payagan pa kita diba?" He raised his left eyebrows while directly looking at me.

Itinaas ko ang dalawang kamay ko. "No, hindi ako makikipagkita kay Luke, Mika invited me sa bahay nila para sana samahan siya since wala si Tita at Tito dun nag-date ata" biro ko. Alam ko naman kung sino ang tinutukoy niya na "secret boyfriend" kung totoo lang sana ang sinabi niya ih, sa susunod siguro magiging totoo yun.

"You sure? Para ipahatid nalang kita kay kuya Ed" diretsahang tanong niya.

"No, don't bother basta patayin mo ang ilaw uli at kunwari hindi mo ako nahuli. Sayang ang energy na ginamit ko para maging perfectly planned escape toh tapos sisirain mo lang" I said with a tone of annoyance in my voice.

He chuckled, "fine, basta take care if someone jokingly kidnaps you again kaya mo na yun" He showed a fighting sign bago lumapit sa switch ng ilaw at pinatay yun. He walked away waving his hand, wag na kayo magtaka paano ko nakita.

Inayos ko ang sarili ko bago ako naglakad ng maingat at binuksan ang malaking pinto. I should be cautious bago pako makita ni kuya (ulit). When I reached the outside mabilis ako bumaba ng stairs at nagta-talon dahil success ang plano ko. I danced happily.

Chapter 7 ends

Will You Be Mine?Where stories live. Discover now