Yanıma gelip saçlarımı karıştırıp tekrar masaya yöneldi. Kahvaltılıkları yerine yerleştirdi, bende o sırada onu izliyordum. Kahvaltılıkları yerleştirdikten sonra odama gitti. Bende koşar adımlarla onun peşine gittim.
"Sen hayırdır ya, çıksana odamdan." dedim gayet keko bir şekilde. Kapıyı açıp sadece kafasını ve çıplak gövdesini çıkararak bana baktı boyuma yetişmek için kafasını aşağı eğdi ve "üstümü değiştireceğim eğer gelmek istiyorsan, buyur gel." dedi ve kapıyı açmaya yeltendi, daha tam açmadan gözlerimi kapadım ve "tamam tamam gerek yok. Hadi giyin de çabuk çık, işim var."
Sert bir şekilde kapıyı çarptı. Sessiz bir şekilde "oha" dedim. Sessiz bir şekilde dedim çünkü duyması yemiyordu. Odaya gidip televizyonu açtım ve koltuğa yayıldım.
10 dakika sonra kapının açılma sesini duydum ama bir tepki vermedim. Oturma odasına geldi. Üstünde yeşil bol v yaka bir tişört altında da siyah kot bir pantolon vardı. Somurtkan bir şekilde önce suratıma baktı daha sonra üstümdeki tavşanlı pijamama.
"Ben dışarı çıkmak istiyorum." dedi.
"Benim yapabileceğim ne var ?"
"Tek başıma çıkmak istemiyorum ve sende benimle geleceksin."
Yuh be kardeşim insan bir sorar gelmek istiyor musun, ne yapmak istersin ? Hiç yani. Belki ben gelmek istemiyorum, tamam gelmek istiyorum ama ayı gibi sormana gerek yok.
"Boş boş bakma da suratıma git üstünü giyin."
Hiçbir şey demeden odama gittim. Dolabımı açtım ve kıyafetlerime baktım. Düz mavi gömleğimi altınada dar paça kot pantolonumu giydim. Gömleğin üstüne siyah düz bir hırka giydim. Saçlarım doğal halinden dolayı bukle bukle duruyordu ama ön taraftaki kısa saçım komik durduğu için onun hemen düzleştirici ile düzleştirdim ve kulağımın arkasına sıkıştırdım. Odaya gittiğimde kanepede oturmuş beni bekliyordu. Beni gördüğü an kapıya yöneldi montunu giydi ve kapıyı açıp ayakkabılarına yöneldi. Bende uzun siyah montumu giyip siyah spor ayakkabılarımı kapının önüne attım. Bende ayakkabılarımı bağladım. Daha sonra önde ben arkada o merdivenlerden indik. Sanki Tekirdağ benden daha iyi biliyormuş gibi gayet bilen adımlarla ilerliyordu. Bende onun peşinde yetişmeye çalışırken hızlı adımlarla onu takip ediyordum. Biraz daha yürüdükten sonra gündüz kafe akşam bar olan yerlerden birine girdi böyle yerlerin henüz sadece önünden geçebiliyordum çünkü hala daha 18 imi geçememiştim. Kapıdaki adam Poyraz'a gülüp başıyla selam verdi. Poyraz durdu ve önden geçmem için başıyla işaret etti. Bende önden geçtim içerisi boştu. Daha sonra tekrar onu takip ettim. Mekanın bahçesi gibi bir yeri vardı. Oraya çıktı ve orda bir masaya oturdu, bende karşısına oturdum.
"Ne istiyorsun?" diye sordu ruhsuz bir şekilde.
Bir şey istemiyorum demek geldi içimden ama ergenlik olarak algılayıp kızma ihtimali beni korkutuyordu.
"Bir portakal suyu alsam iyi olur." diyip gülümsedim.
"Tamam bir portakal suyu, bir bira." dedi garsona sert sert bakarken.
"Seninle amcandan konuşmak istiyorum" dedi vereceğim tepkiyi kollarken. Amcam mı? Ben amcamla hiçbir zaman konuşmamışımdır. Babam bir kaç kere bizi bir araya getirmeye çalışmıştı ama yinede hiçbir zaman ondan hazetmedim. Zaten en son babamın cenazesinde de yanımızda olmayınca nefretim ikiye katlanmıştı. Bunun yanında okula yeni gelen tarih hocasının benim amcamla ne işi vardı ve bu konuda neden bu kadar sinirliydi onu anlayamadım.
"Amcam mı? Akif amcam mı? Ne alaka ?"
"Evet Akif amcan. Bak kızım senin amcan pezevengin önde gideni. Hayatını boka çeviren en büyük etken de o herifin parmağı var. Ya benimle yol alırsın, ya da yol alırsın ben devam ederim. Şunu bil ki babanı senden koparan kişi Akif."
Babamı benden koparan kişi amcam mı? O ne demek ya? Tamam amcamın bizle pek arası olmayabilir ama bu babamın katili olması için bir sebep değil.
"Amcam babamı mı öldürdü?"
"Daha beterini yaptı. Babanı kullandı, Hazal."
Arkadaşlar yorumlarınızı esirgemeyin. Tavsiyeleriniz, eleştrileriniz, dokunmak istediğiniz noktalar. Yorum atın oy verin ve bende sizin benimle olduğunuzu bileyim. Hikayenin gidişatını daima siz belirlersiniz. Hepinizi seviyorum. :*
