Sweet Creature / ❝Wolfstar❞

1

Remus Lupin, Hogwarts'taki altıncı yıllarının karmaşık geçeceğini biliyordu.

James'i bir köşede ağlarken bulduğu anda aklından geçen tek şey, daha okul açılalı bir hafta olmuşken biraz sakinlik istemesinin suç olup olmadığıydı.

Ama James buna karşı çıkar gibi içini çektiğinde elindeki kitabı yatağına attı, yanlış kitabı aldığını fark ederek yatakhanesine geri çıkmıştı ama görünüşe göre derse gidemeyecekti bile.

Yatağında öylece yatarken ağlayan James'e bakarken kalbinin burulduğunu hissetti, Sirius bile burada değildi, ki James, Sirius'suz tuvalete gitmezdi.

Ona yaklaşıp yavaşça omzunu tuttu, "James?" diye sakince seslendiğinde çocuk irkilerek doğruldu. Sanki Remus hiçbir şey görmemiş gibi "Rem?" dedi. Aceleyle yüzünü silmeye çalışırken devam etti. "Senin İleri Aritmansi'de olman gerekmiyor mu?"

Remus ona cevap vermek yerine elini sakince onun ellerine götürüp tuttu. Yüzünü hızla silmek isterken kızartmıştı. "Neyin var, Çatalak?"

James kendisine bakarken burnunu çekti, gözlüklerini çıkartıp bir köşeye atmış olmalıydı. Doğrusu Remus onu ne zaman gözlüksüz görse gülesi gelirdi ama o an aklına bile gelmemişti.

"Hiçbir şey, hiçbir şey yok. Hadi, derse geç kalacağız." Remus ona bakarak kafasını yana yatırdı. "Gevşek Siri'ye ve hatta Peter'a bile söylememeni anlarım ama bana da mı söylemeyeceksin?"

James tekrar burnunu çekti. "Sirius'a ona gevşek dediğini söyleyeceğim." Remus hafifçe güldü. "3 Sickle ağzını kapatır mı?"

James gözlerini ellerine diktiğinde Remus gülümseyen yüzünü daha fazla tutamadı. Kötü görünüyordu, bir haftadır yan yana olmalarına rağmen onun kötü hissettiğini hiç fark edememişler miydi? Sanki kilo vermişti, belki Remus abartıyor olabilirdi ama James kendisine bir şey demedikçe daha çok korkuyordu.

Bu yüzden ona sarıldı, ellerini sırtında gezdirirken James derin bir nefes verdi. "Aylak, annem gibi davranıyorsun." Remus ona kaşlarını çattı. "Bana anlatmıyorsun!"

James kollarının arasından çıksa da kendisinin kollarına tutundu. "Rem, ne olduğunu anladığım anda ilk sana söyleyeceğime yemin ederim. Tamam mı?"

Remus ona bir süre kararsızca baksa da kafasını salladı. Bunu o kadar isteksiz yapmıştı ki James gülmüştü. "Tamam ama sarılalım."

James tekrar gülüp Remus'a sarıldı.