SYMPATHY FOR THE DEVIL (COMPLETED)

CHAPTER TWENTY-NINE (Wake)

The fear of death follows from the fear of life. A man who lives fully is prepared to die at any time. - Mark Twain

----------------------------------

Martin's POV

Nang tumawag sa akin si Elodie ay papunta ako sa bahay ni Matthias Baldomero. Naka-receive ako ng tawag sa kanya at alam ko na ang kailangan niya sa akin.

He wanted to avenge the death of his son.

Tumunog ang telepono ko at naka-receive ako ng text galing kay Elodie.

Police Inspector Gabriel Silva. 'Yan ang pangalan ng pulis na nagpunta dito.

Kumunot ang noo ko. Why does the name sound familiar?

Gabriel Silva. Where did I hear that name?

Pero mamaya ko aalamin kung sino ang Gabriel Silva na iyon na tumutok sa kaso ni Elodie. Kailangan kong malaman kung ano na ang alam ng inspector na iyon. Dahil kung talagang magkaka-bulgaran ng totoo, sasabit at sasabit ako. Lalo pa ngayon na talagang baon na baon na kami ni Elodie. Someone already died from her hands.

Ipinarada ko ang sasakyan sa tapat ng bahay ni Matthias at bumaba na. Pagpasok ko pa lang ay damang-dama ko na ang mabigat na pakiramdam doon. May isang maid siyang sumalubong sa akin at pinatuloy ako sa opisina na naroon. Pagpasok ko ay naabutan ko si Matthias na nakaupo at tulala na nakatingin sa bote ng alak na nasa harap nito. Halatang wala pang tulog. Walang ayos. Malayong-malayo sa Matthias Baldomero na nakilala kong laging business like ang hitsura.

"I'm here." Sabi ko at tuluyan nang pumasok. Tinapunan lang niya ako ng tingin tapos ay tumango lang. Dinampot nito ang bote ng alak at uminom doon.

"I am sorry for your loss. For what happened to Pol." Napa-ehem pa ako nang sabihin iyon.

Sa narinig ay alam kong nagbago ang mood ni Matthias. Ibinaba nito ang hawak na bote sa mesa pero hindi binitiwan tapos ay marahan na ibinato sa dingding. Basag iyon.

"Pinatay ang anak ko, Martin." Parang sa sarili lang niya sinabi iyon.

Hindi ako kumibo.

"If you could see my Pol. He was tortured. He experienced so much pain." Nanginginig ang boses nito at damang-dama ko ang hirap ng kalooban.

Pero sa totoo lang, wala akong maramdamang awa. Deserve naman niya ang kung anong nararamdaman niya. Kulang pa nga sa ginawa nila kay Elodie at sa mga taong ipinapatay niya.

"Do you have any lead? Who did that?" Umayos ako ng pagkakaupo.

Tumingin siya sa akin. "That's the reason you're here." Seryosong sagot niya.

Kumunot ang noo ko.

"I want you to find who killed my boy, Martin. I want you to give the same pain that they did to my boy." Ngayon ay umiiyak na naman si Matthias.

Napalunok ako at napabuga ng hangin. Fuck. Bakit ba hindi ako makawala sa ganitong sitwasyon?

"Can you find someone else? I don't do that anymore." Iyon na lang ang nasabi ko.

Sumama ang tingin sa akin ni Matthias. Halatang hindi nagustuhan ang sagot ko.

"You know I can pay. Tell me how much. I want you to punish whoever did that to Pol." Nanginginig sa galit ang boses nito. "You cannot say no to me. I want the heads of those assholes on my table."