AŞK MEYDANI

On Birinci Bölüm

Chloé artık Ceza Yazar olmadığına göre Uğurböceği ona hislerini ve düşüncelerini sorabilirdi. Gerçi Chloé son kez Kraliçe Arı olduğu zamandan beri Chloé'yi ilk kez akumalanmış olarak görüyordu...

"Chloé?"

Chloé akumalanma geçtikten sonra gelen ne olduğunu anlamamışlıkla Uğurböceği'ne bakarken Uğurböceği de geldi ve onun yanına oturdu.

"Chloé biliyorum..."

"Neyi biliyorsun Uğurböceği?"

"Şey ben.."

"Sırf kimliğim gizli kalmadığı için Kraliçe Arı olmamı sonsuza dek engelledin. Bana bir şans daha vermek istemedin sen! Şimdi gelmiş bana bildiğini mi söylüyorsun? Neyi biliyorsun ki sen? Hiçbir şeyi!"

"Chloé lütfen, beni dinlemelisin."

"Dinleyecek bir şeyim yok benim Uğurböceği!"

Bu iki dakika bile sürmeyen fazla kavgacı konuşmadan sonra Chloé koşarak uzaklaştı.

"Leydim, Chloé için artık yapacağımız bir şey yok sanıyorum. Sen ne dersin?"

"Bilmiyorum, kedi. Chloé'nin nefretini kolay kolay sevgiye döndüremeyiz artık."

"Haklısın."

Uzun bir iç çekmeden sonra Uğurböceği'nin aklına ne geldi bilinmez acilen oradan ayrıldı.

Karakedi de oradan ayrılma sebebini aklına getirdiğinde hızla Agreste evine doğru yola koyuldu.

"Pençeler içeri!"

Adrien biraz yorgun, biraz da endişeli odasına gitti. Etrafa bakındı ama Marinette oralarda yoktu.

O sırada banyodan sesler geliyordu.

Bu Marinette'in sesiydi ama sanki banyoda yalnız değildi çünkü biriyle konuşuyordu.

Adrien kapıyı dinlemek istedi ama içeride ne konuşulduğunu bir türlü duyamıyor, kelimeleri seçemiyordu.

Son çare kapıyı çalmakla buldu.

"Marinette?"

Yaklaşık 5 saniye sonra kapı açıldı ve Adrien'ın tahmininin aksine içeride yalnızca Marinette vardı.

"Gelmişsin?"

"A evet... Yeni geldim. Sen içeride kiminle konuşuyordun?"

"B-ben mi? K-kiminle konuşacağım ki? Hiç, yani hiç kimseyle konuşmuyordum."

"Emin misin?"

"Hay- yani evet, eminim."

"Öyle olsun bakalım."

Diye mırıldandı Adrien.

"Ne dedin?"

"Hiç."

Adrien buna inanmamakla direniyordu âdeta. Duymuştu, emindi. İçeride Marinette ile beraber biri daha olduğunu düşünüyordu.

O sırada Marinette gelip kendisine sarılınca sanki her şeyi unuttu.

"Gelmeyeceksin diye çok korktum Adrien. Ya sana bir şey olsaydı? Geleceğim diyerek, nereye gittiğini bile söylemeden öyle çıkıp gidilir mi?"

"Tamam, üzgünüm. Eee ben... Şeye gittim, şey... Annemin yanına, yani doktor aradı da... Acil bir durummuş, ondan oraya, evet oraya gittim."

"Adrien anlıyorum. Ama ya giderken yolda Ceza... Yani şey akumalanan kişi sana bir şey yapsaydı?"

"Ama yapmadı bak."

Diyip gülümsedi Adrien.

"Peki tamam, iyi olduğuna göre... Annenin durumu nasıl?"

Adrien birkaç saniyelik endişeden sonra kendine geldi ve Marinette'in sorusuna cevap buldu.

"İyiymiş."

Marinette bir kaşı havada

"Bu kadar mı?"

Diye sordu. Sonra ekledi.

"Yani başka bir şey demediler mi doktorlar?"

"Hayır, ben gidene kadar durum kontrol altına alındığı için bana ne olduğunu söyleyip beni telaşlandırmak istemediler sanırım."

"Öyle olsun bakalım."

Adrien konuyu değiştirmek istiyordu ama nasıl değiştireceğini bilmiyordu. Sonunda aklına bir fikir geldi.

"Marinette, Chloé ne olacak?"

Marinette bu konuyu tamamen unutmuş gibiydi. Adrien söylemese belki evine gidene kadar hatrına gelmeyecek bir konuydu sanki.

"Bilmiyorum Adrien. Aslına bakarsan bu benim suçum."

"Ne demek şimdi bu? Neden senin suçun olsun?"

"Aslında sen evime gelmeden önce Chloé yanımdaydı. O... O bizim ilişkimizi... Yani demek istediğim bizi bu şekilde görmek istemiyor."

"Ne şekilde? Marinette şunu düzgünce anlatır mısın lütfen!"

"Tamam peki... Chloé'nin sana karşı yıllardan beri sakladığı duyguları var ve inan bu duygular Chloé'nin bile tahmin edebileceğinden fazla şeyler... Bana bunları söyledi yani... Yani bizi bu şekilde, sevgili olarak görmek istemediğini ve bundan rahatsız olduğunu duygularını açık ederek söyledi bana."

Adrien oldukça şaşkın görünüyordu.

"Marinette bunlar şaka olmalı. Chloé'yi tanımıyor muyuz sanki? Ben... Onun duygularına inanamam. Birincisi seni çok seviyorum ikincisi de Chloé benim kardeşim gibidir. Biliyorsun biz daha bebekken tanıştık ve ben dost olduğumuzu sanıyordum. Oysa..."

"Bunları üzülmen için söylemedim ya da bizden vazgeçmen için... Bunları bilmeni istediğim için söyledim, inan. Chloé ile liseden beridir bir dostluğumuz var ve benim en son isteyeceğim şey de bu dostluğun bitmesi olurdu. Ama en son isteyeceğim ve belki de hiç istemeyeceğim bir şey daha var ki... O da senden vazgeçmek."

"Bizden de, Chloé ile arandaki dostluktan da vazgeçmek zorunda değilsin, inan."

"Ama bunu nasıl yapabilirim Adrien?"

"Bak şimdi, dinle beni..."
.
.
.
Selamlaaar! Nasılsınız? Ben çok iyiyim! Sınavlarım tercihe bağlı olarak değiştirildi ve benim tercihim de sınavlara katılmamaktan yana. Bu yüzden hemen bir bölüm yazıp geldiiiim!
.
.
Sizleri çok özlemişim. Wattpad'de bölüm yazmayı da... Aksi bir durum söz konusu olmazsa bundan sonra çok daha aktif olacağım!❤️
.
.
Sizleri seviyorum, bir sonraki bölüme kadar kendinize çok iyi bakın!❤️