Sıfırdan Bire |206

4.Bölüm◇

İyi okumalar!

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Kimya, her hayati meselede canlılığın devam etmesini sağlayan kanunlar içerir. Çevremizde bütün olaylar kimyasal tepkime sonucunda oluşur;aşkta dahil. Hatta Carl Gustav demiştir ki;''İki insanın bir araya gelmesi iki kimyasal maddenin birleşmesi gibidir; eğer bir reaksiyon olursa ikisi de değişir.''

Yatağımda uzanmış bunları düşünüyorken;Kimya bölümünü ne kadar zevkle okuduğumu fakat kendimi bir okula,labarotuvara,sanayiye tıkmak istemediğimi bir kez daha hatırladım. Kimya bölümünü okurken sadece maddeler arası etkileşim değil insanlar arası etkileşim de ilgimi çektiği için aynı anda psikolojiye de göz koymuş; üstün başarımla iki bölümü de alttan ders bırakmadan bitirmiştim.Fakat gelecek planlarımda kanser hastalarının sağlıklı hücrelerini dinamik tutacak ve aynı zamanda kanseri etkisiz hale getirecek yan etkisiz ilaç yapmak vardı.

Düşüncelerimi çok sonraya itip kendimi lila renginin ağırlıklı olduğu ferah odamda uykunun şefkatli kollarına bıraktım.

''Nasıl hissediyorsun?'' Beyaz önlüğünün içinde yüzümü detaylıca inceleyen kumral adama baktım,insanlar karşısındakinin duygularını analiz istemek isterken gözlerini kısar ve mimiksiz bir şekilde inceler; o da tam şuan bunu yapıyordu. Ama neden?

''İyiyim.'' Tok çıkan sesim bana bile uzak gelmişti.

Kaşlarını kaldırıp tekrar sordu."Gerçekten Nasılsın Efsa?''

''Orta şeker.''

Kapalı göz kapaklarımı delip geçen günışığıyla önce zihnim,sonra göz kapaklarım aralandı. Yattığım yerde rahatça gerinip başucumdaki saate baktım;07.15

Baya erken kalkmıştım,gördüğüm tuhaf rüyanın etkisi olmalıydı.Hızla yerimden kalkıp adımlarımı banyoya ilerlettim;kısa bir duştan sonra üzerime siyah ispanyol paça yüksek bel kumaş pantolon ve üzerine sırt dekolteli krem rengi bluzumu giydim. Kirpiklerimi renklendirip dudaklarıma çilekli rujumu sürdüm. Uzun saçlarımı düzleştirip sırtıma bıraktığımda geriye sadece krem stilettolarımı giymek kalmıştı.

Hazırlanmam bitince yavaşça merdivenlerden indim,Akın her zaman ki gibi erkenden kalkmış ve kahvaltıyı hazırlamıştı. ''Günaydıın!'' Sesimde uçan kuşun ferahlığını içeren bir mutluluk vardı,bugün iyi gececekti hissediyordum. Akın çaydanlığı masaya koyup bana dönerek konuştu "Günaydın Çilek." Gülümseyip yanağına öpücük kondurdum.Hızla başını bana çevirip huysuz çocuklar gibi konuştu ''O çilekli şeyi sürdün yine dimi hissediyorum yanağım parlıyor!'' Bahsettiği dudak parlatıcımdı,dudaklarımdan tok bir kahkaha döküldü.

''Ağlama,ben çıkıyorum acelem var.'' Gözlerini devirip bana yan bir bakış attı. ''Kahvaltı yapsaydın?'' Başımı olumsuz anlamda salladım; elimdeki çoklu yüzüklerimi düzeltip tekrar konuştum. ''Bugün arabayı ben alsam sana uyar mı? Siz burdan beraber geçersiniz gece,bende son saatlere kadar Karan'ın yanında kalmaya çalışırım. Belki gece olan operasyona o da gelir,risk risktir.'' Başını onaylar anlamda sallayıp dördümüzde olan,sağ elimizin yan tarafında bulunan artı şeklinde ve üzerinde baş harflerimizin yazdığı dövmelerimizi tokuşturduk. ''OSEA''

Arabayı korumaların açtığı garaja park ederken evin genişliğine bir kez daha hayret ettim.Arabanın yan koltuğundaki çantam ile şarjdaki telefonumu alıp indim.Garajın çıkışına doğru giderken parmağımdaki sembol yüzüklerin birinin parmağımdan kayıp düşmesi ile adımlarımı garajın sağına doğru ilerlettim,o yüzükler olmassa operasyon onaylatılmıyordu ve timdeki herkeste vardı.Yüzük duvarın altına sıkışmıştı,duvarın altının gözükmesine hayret ederken sırtımı siyah duvara yaslayıp yüzüğü çekmeye çalıştım.Aynı hızla duvar dönerek açılınca son anda yüzüğü almış fakat şok olmuş bir ifadeyle dönen duvarın tersine gelmiştim.