Lucihyun Sana geçen gün Lux'ı gösterememiştim. Gelmek ister misin?
Jeong_ Evden çıktım bile.
Lucihyun 🤓
Hyunjin elindeki viski bardağını kafasına dikmişti. Jeongin bir kaç dakika içerisinde burada olurdu. Tam ayağa kalkacağı sırada zamanın yavaşladığını hisseden Hyunjin ağzından küfür kaçırarak arkasına dönmüştü.
"Siktir. Ne zaman bunu yapmaktan vazgeçeceksin?" Tanrı'nın sağ kolu olan melek kardeşi Taehyung gelmişti.
"Geri dönmen gerekiyor." Hyunjin'in sinirden çenesi geriliyordu ve dilini yanağına bastırarak kardeşine dönmüştü.
"Oraya dönmeyeceğim." Hyunjin, Dünya'da çok mutluydu ve geri dönmeyi de düşünmüyordu çünkü tam geri döneceği zaman Jeongin'i görmüş ve ona ödül gibi gelmişti.
"Orası senin evin eninde sonunda döneceksin." Hyunjin, Taehyung'un bu kadar ısrar etmesini anlayamıyordu. Hyunjin tam konuşacağı zaman Taehyung sözlerine devam etmişti.
"Jeongin bir ölümlü ve ilahi bir varlığın bir ölümlüye aşık olması mantıklı değil. Senin ilahi bir varlık olduğunu öğrendiğinde aklını kaçırabilir. Bu kadar bencil olma." Hyunjin bir kaç saniye durmuş ve Taehyun'un dediklerini düşünmüştü.
Aklı başka söylese de Hyunjin kalbini dinleyecekti.
"Dediklerimi düşün yakın zamanda tekrar geleceğim ve dönüşüm seninle olacak." Hyunjin bıkkınca nefesini dışarıya verip ağzının içinden mırıldanmıştı.
"Kanatlarım yok." Taehyung duydukları karşısında şokla kardeşinin yanına gitmiş ve gömleğini çekiştirip sırtını açmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"S-sen ne yaptın?" Taehyung, kendisine kızıyordu. Tanrı'nın en sevdiği meleğiydi ve kendi kardeşini koruyamıyordu.
"Ebediyen Cehennem'de kalacağım zaten pek de bir işe yaramıyordu." Umursamazsa konuşmuş gömleğinin düğmelerini tek tek iliklemeye başlamıştı.
"Kendini kötü birisi olduğuna inandırmaya çalışma." Taehyung, kardeşinin özünde iyi birisi olduğunu biliyordu. Hyunjin ise bu sözler karşısında alaylı bir şekilde konuşmuştu.
"O yüzden mi beni Cehennem'e gönderdi?" Taehyung, kardeşinin dediklerine sessiz kalarak ellerini birleştirmiş ve zamanın akmasını sağlamıştı.
Son bir kez iç geçirerek kardeşine bakmış ve kanatlarını çıkartarak göğe yükselmişti.
O sırada asansörün kapılarının açılmasıyla içerisinden kocaman sırıtan Jeongin indiğinde Hyunjin burada gerçekten huzurlu hissettiğini anlamıştı.
Jeongin onu dünyaya bağlıyordu.
***
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız kutlu olsun
