EBEM

DOĞUŞ 👼

Onu ilk gördüğümde dedim ki, işte bu!

Nazik elleriyle beni benden... Beni şeyden aldı... Şeyden....
bana dokunan ilk kişiydi...

Beni karanlıktan çıkarıp, aydınlattı dünyamı...

Ben masum bir çocuk... O ise hayatımı kurtaran kahramanım.. O olmasa ben yaşayamazdım... Sensiz ben nefes alamam, buralarda duramam EBEM...

Aç karnımı doyurandı... Beni sarıp sarmalayandı... Uyutandı... Kaldırandı...

İlk bakışmamızda hissetmiştim... (Gözlerim henüz kapalı olsa da, onunla açacaktım dünyaya göz kapaklarımı...)

İlk defa hissetmiştim bu duyguları... aşkı, sevgiyi, onunla öğrenmiştim...

Duygularımı nasıl açacağımı bilmiyordum. farklıydık biz, aramızda yıllar vardı...

Olmaz dedi, beni zorla ağanın oğluna alacaklar, yapamam eyşan dedi bana.... Töreye uymazmış, aşirete benim gibi birini alamazlarmış... Konakta bana yer yokmuş...

Kurşun yedim sol yanımdan sanki... Hançer vursa kalbime daha az acıtırdı bu kelamlardan...

Bağırdım dağlara, taşlara, yüzüne karşı haykırdım... Ama o dinlemedi, sıradan bir ağlama sanıyordu ama bu seferki acıdan değil, duygularımdandı...

Ve.... Son buldu her şey, yanıp kül oldu, içimdeki kelebekler de öldü, umutlarım da, mutluluğum da...

Gitti zalım yarim, bırakıp gitti... Uzaklara kaçtı... Bu ayrılık hiç iyi gelmeyecekti ikimize de, en çok da bana... Bu aşk burada biter... :(

Sanmıştım ama bitmedi ,bitemezdi ... Devamı Var...