ტყუპები

გარიგება

(თუ დიდი ხანია ეს ფიქცია არ წაგიკითხავთ,თხოვნა იქნება, თვალი გადაავლოთ წინა თავს,რათა უკეთ შეიგრძნოთ ამ თავში შექმნილი სიტუაციები💜)

ტყუილში გამოჭერილი.
გთხოვ იპოვე უცოდველი ,,მე,,
არ შემიძლია ტყუილში ცხოვრება.
გთხოვ დამიბრუნე ჩემი ღიმილი...

თეჰიონი იძირებოდა თავის დანაშაულში და სხვის ზეწრებში.კბენდა სხვის სხეულს ტუჩებზე მეტალის გემომდე.ყოველჯერზე თავის თავს არწმუნებდა,რომ ეს ბოლო იყო.
,,მორჩა აღარ შევცდები,აღარ მოვალ,,
ცდებოდა...მიდიოდა.და აზრობრივად უკვე თავს იმართლებდა ჰოსოკის წინაშე.

ჯონგუკი შედის მის სხეულში გააფთრებით,უხეშად,დაუნდობლად.
კანის წვამდე,ზურგზე ჰემატომებამდე,აწითლებულ კანამდე მხრებზე,ლავიწებზე, მკერდზე,
სანამ არ გაუთავდებათ ჰაერი,სანამ თეჰიონს ხმა არ ჩაუწყდება,სანამ დედა აფეთქებული სამყარო არ ჩამოიშლება ორივეს გონებაში.

თეჰიონი გონებაში ბოდიშს იხდის ჰოსოკის წინაშე,სანამ სხვის პენისზე მოძრაობს.თეძოებს რიტმულად ამოძრავებს,სიამოვნებისგან თავს უკან აგდებს,ჯონგუკის სახელს ყვირის,ალფა კი თვრება მისით,იღრინება,თეძოებზე ძლიერ ხელებს უჭერს ჩალურჯებამდე და როგორც მორჩილ თოჯინას ისე ეთამაშება.

ჰოსოკი არ განსჯის,თითქმის იღებს ყველაფერს,ტკივილისგან იჭმუხნება საკუთარ თავთან მარტო დარჩენილი, თუმცა მასთან არ იმჩნევს არაფერს.იღიმის კაშკაშად,პატარა თვალებს მზეებად აქცევს.ისტორიებს უყვება მარტორქებსა და მარსზე,თეჰიონთან ერთად ითვლის თანავარსკვლავედებს და მის თითებში აკონებს თავისას.

ჯონგუკისთვის არ არსებობს სიტყვა ,,არა,,ის გლეჯს თეჰიონს,აკვნესებულ ომეგას ლოკავს, როგორც ყველაზე სასურველ კამფეტს,თავის არომატში ჟღინთავს.ეს არომატია ეშმაკის სავიზიტო ბარათი.ჯონგუკი ლუციფერია,თეჰიონი ლილიტი.ისინი იხრწნებიან საკუთარ ცოდვაში.