This Is What I Want (SB19 SERIES #1)

Journey 41

*Sigh*

Buntong hininga lang ang tanging naririnig dito sa studio. All of us are disappointed. Unti-unti ko silang tinignan, ang mga ka-miyembro ko. I smiled. Encouraging them. They smiled back.

"Whoo! Loosen up! It's not the end of the wooorld! Tara practice!" yaya ko sakanila. Tinulungan kong makatayo si Josh. When I look at Ken, Sejun and Stell, they emotions are too sad. Nakakapanibago.

"Yow! Mga kuya ko, Magpra-practice tayo oh pupunuin ko itong buong room ng nakakatawa kong mga jokes?" pagbabanta ko. Pabiro naman silang tumayo so I laugh. Ganda-ganda ng jokes ko ayaw niyo?

Gaya ng dating nakasanayan ay nag-practice kami with the same energy kahit na may iniisip.

We practice 1 hour for harmonization and about 3 hours in dancing. We plan that we need to practice the dance choreo of 'go up' 1000 times. Then, when we're done practicing 1000 times, Come back na.

About my thesis nga pala, I passed! Pasado na ako at sa awa ng Diyos ay naka-pasa. I graduated hindi sa business management but sa Multi media arts. Kung paano ko nagawa yon? Mahabang kwento.

We do FB lives and even though, we only got 54 viewers, we continue.

It's been a week since we posted the 'tilaluha' mv in youtube. It has now 123 views. Hindi kailangang madaliin. We can wait. Hindi naming hahayaan na dahil lang diyan sa mababang views ay masisira kami. Of course, Number starts with 1 tapos unti-unting tataas.

I sigh dala ng pagod. Medyo nagulat ako ng bahagyang umupo si Sejun sa tabi ko. Ini-abot ko naman ang iniinom kong tubig.

"Jah, Salamat ah" bahagyang nakunot ang noo ko.

"Why?" takang tanong ko.

"Kasi hindi ka sumuko. Kasi pinagkatiwalaan mo kami. Your brother gave you only 3 months. Alam mong mahirap pero nagtiwala ka pa rin samin at kinaya mo"

"No. Kinaya natin. Not only me, but US" pagtatama ko. Ngumiti ito saakin so I smiled back.

"Hoy! Anong ngitian yan ha?" biglang sumulpot si Stell. I chuckled.

"Huwag kang mag-alala Stell. Hindi ko aagawin si Pablo sayo. Sayong sayo na" natatawang wika ko. Pabiro naman akong sinuntok ni Sejun sa braso.

"Dun ka kasi kay Josh mo" biro ni Stell. Narinig iyon ni Josh.

"Come here baby bujah" pagsakay ni Josh sa kalokohan namin.

"Aba respeto naman!" napahalakhak kami sa sinabi ni Ken. Siraulo.

"Asan ba yung cake mo Ken? Mag-solo kayo" Stell said.

"Wala. Di moko pinagbake" nagtatampo kunong wika nito. Nagpatuloy pa kami sa pag-aasaran hanggang sa napagdesisyunan naming umuwi na dahil palubog na ang araw.

Nag-aantay ako dito ngayon sa may toda. Simula ng magkasagutan kami ni Diko ay hindi na niya ako hinayaang gamitin ang kotse namin at binawasan niya rin ang allowance ko.

Around 8:50 na nang maka-uwi ako. Pagbukas ko ng pinto. I heard someone clapping sarcastically.

"Oh ang magaling kong kapatid. Tagal mo namang umuwi. Sing tagal ng pag-angat mo. I told you. Dapat sa busine--" pinutol ko ang sasabihin ni Kuya.

"Stop it. Kung ano ang sinabi ko, I mean it" I glared at him so he is.

"Really?" maloko nitong tanong. I smirked.

"Really. Just wait and see"

[THIS IS WHAT I WANT :ENARIA_21]