This Is What I Want (SB19 SERIES #1)

9th Journey

Ssob, si Tanda lagot na. Bulong ko kay Josh ng hindi inaalis ang tingin kay Prof. Jones.

Tignan mo nga naman. Ngingising-ngising wika ni Prof. Jones.

San ba kayong galing na dalawa, ha? Kayo ba'y nag-date? HAHAHHA. Oh, ano yan, pasa?! Biglang turo nito sa labi ni Josh na nasuntok kanina na ngayon ay nagkapasa.

Hindi ba halata? Bulong ni Josh. Sapat lang ang lakas na yon para sakin.

Oh ano Mr. Santos. Want to say something? Tanong nito.

None sir. Pwede na po bang pumasok? Magalang na tanong nito.

Aba't tignan mo nga naman! Nasan na ang angas mo ha, Mr. Santos?! Asan?!

Maangas man ako, alam ko pa rin kung saan ko ilalagay ang angas kong ito. I know that we are the one who's wrong here. SIR. So for the 2nd time, I'm asking you, SIR. Maari na po ba kaming pumasok? Ulit na tanong nito. Napabuntong hininga muna si Prof. Jones bago isinenyas na maari na kaming pumasok.

Dire-diretso lang na nag-lakad si Josh at naka-tingin sa direksiyon ng upuan niya. Naka-pasok pa ang dalawang kamay nito sa dalawang bulsa ng uniporme niya. Habang isang strap lang ang nakasabit sa balikat niya ng kanyang backpack.

Bahagya naman akong nakayuko na pumasok.

Nang maka-upo na ay biglang nagsalita si ser.

Uulitin ko ang sinabi ko para sa mga na-LATE. Niyong kaklase, ako muna ang teacher niyo sa sub natoh dahil absent si Sir. Edmon niyo for personal reason. Paliwanag nito at halatang kami ang pinaparinggan sa salitang 'late'.

Now, Get one whole sheet of paper and write some plan on how to improve finance in handling your business. And also, Your thesis. Malapit na. Maghanda na kayo.

Paalala nito. Yeah. A fucking thesis. Hanggang kailan pa kaya ako magti-tiis sa course na ito?

If only I have a courage to speak out for my self. Siguro, madami na akong natutunan about performing. Well, may mga alam naman na ako pero mas gusto ko pang matuto.

4:30pm.

From: Diko

Uwi.

Text message yan ni Diko. Uwi? Bakit naman niya ako papauwiin. May kailangan ba siya sakin? Eh nasa ibang bansa pa siya ah?

Unless...

Oh please no.

Tinext ko na lang si Josh na nauna na ako.

To: Masungit na Pandak

Mauna na akong umuwi. Bye:))

From: Masungit na Pandak

Bakit?

To:Masungit na Pandak

Ewan ko ba, ang sabi lang sakin ni
Diko eh umuwi ako. Ewan ko kung bakit. E diba wala naman siya. Asa abroad?

From: Masungit na Pandak

Good luck in advance.

To: Masungit na Pandak

Kinakabahan na nga ako eh. Mas lalo mo pang pinakaba.

From: Masungit na Pandak

Basta kapag pinalayas ka senyo, bukas itong bahay namin para sayo. HAHAHAH.

Hindi ko nalang siya sinagot. Kinakabahan man ay sinunod ko nalang ang utos ni Diko at agad na umuwi.

Sa bahay.

*Wiiing*

May lumipad na unan.

Nang tignan ko kung sino ang nagbato non ay tila nanigas ako sa kinakatayuan ko.

Nak ng...

Surprise, huh? Sarkastikong tanong ni Kuya Yani. Mahahalata mo sa itsura niya na galit siya. Nakita ko din ang maleta niya sa kanyang tabi.

K-kuya. Utal na wika ko. Here we go again.

Ano bang ginagawa mo sa buhay mo ha, Justin? Hindi pa ako nakaka-alis eh mababalitaan ko ng nasangkot ka na sa dalawang rambol. Ano sa tingin mo ang ginagawa mo ha?! Galit na tugon nito.

S-sorry kuya. Nakayuko kong wika.

Alam mo, kung hindi ka magtitino, sasama ka sakin sa abroad! Automatic na napatingin ako kay Diko. Ayoko!

P-pero kuya, y-yung nangyari s-sa may toda, m-may pinagtanggol lang naman kaming babae na nababastos eh. Pagtatanggol ko sa sarili ko.

Sumasagot ka pa?! Galit na tanong nito. Kahit na may pinagtanggol ka pa, eh hindi ka naman marunong manuntok eh! Napaka-lampa mo kaya! Kapag ito nalaman ng mga ka-business partner ng company naten, ano nalang ang sasabihin nila?!

Hindi ako sumagot dahil lubos kong dinamdam ang pagmamaliit niya sakin. I feel tears on my eyes.

Aayusin mo yang buhay mo o sasama ka sa abroad? Seryoso nitong tanong.

Aayusin ko po. A-ayaw kong umalis. Wika ko.

Siguraduhin mo lang. Kung hindi...alam mo na ang mangyayari. Umakyat ka na sa taas. Mahinahon nitong wika.

Tumango nalang ako at sumunod sa gusto niya.

Lagi naman eh.

I always follow his command.

Sa sobrang masunurin ko pagdating sa kanya, I almost forgot that this is my body.

That I have my own desicion.

[This is what I want:Enaria_21]