Hünkar bütün gücünü kaybetmiş bi şekilde ağlayan oğluna sıkı sıkı sarıldı ikiside hiç konuşmadan ağlıyordular demir babasına bağırıp yıllardır içinde tuttuklarını dökünce bir yanı rahatlamıştı ama yinede babasının yıkılmış görüntüsünü anımsayınca içi acıyor ağlamaları dahada şiddetleniyordu babasına çok kırgındı yıllardır bu anı bekliyor ona haykırmak istiyordu ama şimdi canı acıyor nefesi kesiliyordu hünkar demirin biraz rahatladığını hissedince uzaklaştı ondan yüzünü avuçlarının içine alıp gözlerinden akan yaşlarla konuştu
H.daha iyimisin
Demir konuşacak mecali bulamadı kendinde başını olumlu bi şekilde sallamakla yetindi hünkar ayağa kalkıp masadaki sürahiden bir bardak su doldurup oğluna uzattı demir suyu içip bardağı sehpaya bıraktı ana oğulun sessizliğini içeri giren kemal bozdu
K.yahu nerdesiniz hepiniz
Kemal sözünü bitirip ablası ve yeğenine baktı
K.ne oldu burda
İkiside perişan haldeydiler
K.ali rahmet nerde
İkiside başlarını kaldırıp önce birbirlerine sonrada kemale baktılar
K.size diyorum konuşsanıza
H.kemal şimdi değil
Kemal kötü bi şeylerin olduğunun farkındaydı hünkar ve demirin haline bakınca ali rahmet için de endişeleniyordu
K.demiride al eve geçin abla
Hünkar kemalin bu komutunu bekliyormuş gibi demirin kalkmasına yardımcı oldu ikisi yavaş adımlarla ağır iki yaralı gibi çıktılar ne demirin nede hünkarın araba kullanıcak hali yoktu zümrüt te hünkarı merak edip gelmişti onları öyle görünce kemalin işaret etmesiyle onlarla gitti sessiz geçen yolculuktan sonra konağa yetişmiştiler
Ahmette abisini merak etmişti odaya gelip kemali yalnız görünce şaşırdı
Ah.ee herkes nerde
K.demirde ablamda kötüydüler eve gönderdim
Ah.abim
K.onu görmedim
Ah.nasıl görmedin
K.geldiğimde çıkmıştı
Ah.demir demedi mi bişey yada yengem
K.demediler
Ahmet ve Kemal üzgün bi şekilde birbirlerine baktılar
Hünkar demiri odasına geçirmiş yatağına yatırmıştı yavaşça odadan çıktı zümrüt kapıda onu bekliyırdu
Z.iyimisin
Hünkar odasına geçti zümrütte ardından
züleyha ve cananın evde olmaması işlerine gelmişti bi süre sessiz oturdular
H.ben yıllarca demirin içinde neler yaşadığını görememişim zümrüt
Zümrüt hünkarı bölmeden dinliyordu
H.oğlumun hep yanın da oldum onu hiç yalnız bırakmadım diye düşünüyordum
Hünkar yutkunup devam etti
H.ama meğerse demir tek başına yapayalnız büyümüş
Hünkar göz yaşlarına karışan hıçkırıkla devam etti
H.aslında hiç büyümemiş bu gün ufacık bir çocuk gibiydi öyle kırılgan öyle acılı
Hünkar daha fazla dayanamadı ağlaması şiddetlendi zümrüt sıkıca sarıldı ona hünkar biraz daha öyle kaldıktan sonra demirin söylediklerinin hepsini anlattı zümrütte tıpkı hünkar gibi ağlıyordu
