F𝖺𝗍𝖺𝗅 𝖫é𝗂𝖿𝗍 | 𝗍𝗄

' 19

Jeongguk

Duyduğum sesle hızla içeriye girmiştim. Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı resmen. Bedenim zangır zangır titriyordu. Ne yapmam gerektiğini, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Hatta beni yanında ister mi onu bile bilmiyordum. Uyanmıştı. Konuşmamın üzerinden 10 dakika bile geçmeden uyanmıştı. Peki duymuş muydu dediklerimi?

"AMAN TANRIM! H-HYU-UNGİE!"

"Ah neden bağırıyorsun güzelim. Kulaklarım acıdı"

"B-ben, ş-şey özür dilerim hynugum. Seni rahatsız etmek istemedim. Üzgünüm, üzgünüm."

"Jeongguk yanıma yaklaş"

"Ha?"

"Dediğimin gayet açık olduğunu düşünüyorum"

"Geleyim tabi, hyungum." demiş ve hemen yatağının yanına gelmiştim.

"Yüzüme bakar mısın, jeon!?"

Bakışlarımı yataktan çekip hyunguma çevirdim. Yanaklarım kesinlikle kıpkırmızı olmuşlardı. Heyecandan neredeyse kalbim çıkacaktı. Sahi umarım hyungum kalbimin böylesine delice attığını fark etmemiştirde, rezillik üstüne rezillik yaşamam.

" Sözünü tutmayı düşünmüyorsun galiba?"

"Hm, ne sözü hyungum?"

"Sen demedin mi, eğer uyanırsan öp-"

"Beyefendi, kusura bakmayın ama sizi dışarıya almam lazım. Hastanın kontrolleri hala tam yapılmadı."

"O-oh şey pek-"

"O çıkmadan işinizi halledemez misiniz?"

"Malesef beyefendi. Ancak doktor ön muayeneyi yaptıktan sonra normal odaya alınma durumunda, yanınıza istediğiniz kadar  kişi girebilir."

"Pekala, kapıda bekle bebeğim. Uzun sürmeyecektir" demiş ve bana bakmıştı.

Kafamı hafifçe aşağı yukarı sallayıp odadan çıkmıştım. Hala uyandığına inanamıyordum. Şaka gibiydi resmen! Ve, ve üstelik sanırım çok pis yakalanmıştım. Ona öpeceğimi söylemiştim ve o bunu söylerken uyanıktı! Benim için bu her ne kadar güzel bir şey olsa da utanıyordum işte. Ne yapayım yani!

"Jeongguk. Ne oldu? Taehyung nasıl? Bi anda bağırınca sen, çok korktuk"

"Yok bir şey hyunglarım. Sadece ona bir teklif sundum ve o da kabul etti"

"Ne teklifi jeon, kafayı mı sıyırdın?"

"Yani şöyle bir teklif yuggie. Ben Taehyung'un yanına gittim ve ona"Bak sana bir anlaşma sunuyorum hazır mısın? Hemen şimdi filmlerde ki gibi uyanırsan, istediğin kadar beni öpebilirsin. Hemde dudaktan! Ama şimdi uyanmazsan sadece sevdiğin çilekli keklerden yaparım. Seçim senin. Ben olsam kesin birinci olanı seçerdim, kesin yani. "dedim o da hemen uyandı."

"NE! ŞAKA MI YAPIYORSUN?" diyerek tabiri caizse oturduğu yerden fırlayan jin hyunguma gülmeden edememiştim.

"Şaka yapmıyorum hyung. Çok ciddiyim. Doktor şimdi ön muayene yapacakmış sonra normal odaya alınacak" dedim mutlulukla.

Dediğim şey ile herkes birbirine sarılmaya başlamıştı. Herkes mutluydu, mutluyduk. Son 2 gecemiz pek güzel geçmese de, şimdi mutluyduk. Ve bu mutluluk herşeyi unutmak için iyi bir sebepti.
Ağlayarak bana sarılan jin hyungum ile duygu patlaması yaşayarak bende ona katılmıştım. Hem sarılıyor hemde ağlıyorduk. Mutluluk gözyaşları döküyorduk. Neredeyse 5 dakika süren sarılmamızı yoğun bakımdan çıkan doktor ile kesmiştik. Hemen doktorun yanına ilerleyip, ne olduğunu sormuştuk.