LİLYUM

Bölüm 2 : Lila

saat: 07:00  

       Uykusuz bir gün daha, bir saat fazla uyku için nelerimi vermezdim ama yine okula geç kalırsam ailemin bunu hoş karşılayacağını düşünmüyorum. 24 geç kalmadan sonra saymayı bıraktılar. Hızlıca atıştırıp evden çıkarken hala kafam dün geceki olayla meşguldü. Gördüklerim gerçek miydi merak içimi kemiriyordu. Uykusuzluk ve soğuk muydu yoksa bunları görmeme neden olan. Her neyse acele etmem lazım  otobüsü kaçırmamalıyım  daha doğrusu Lila'yı. Lila  okula gitmenin en güzel yanı diyebilirim 3 yıldır  aynı  otobüste okula gidiyoruz çok hoş biri ve ben hala açılamadım  aslında selamlaşıyoruz ama sadece o kadar.Biraz gizemli bir kız. Tanışmamızda çok gizemliydi diyebilirim. Gece yarısı sokak resimleri çekmek için dışarıya  çıkmıştım. Şehrin elektrik hatlarındaki bir arızadan dolayı sokak lambaları ara sıra sönüyordu. Sıradan bir geceydi uyuyan şehir ve ben. Birkaç resim çektim ara sokaklarda geziniyordum. Dar sesiz ve uzun bir sokağa girdim ilerlemeye başladığımda arkamdaki ışıkların teker teker söndüğünü fark ettim hızlanmaya başladım. Elektrik konusundaki arızayı bilmeme rağmen ürpermiştim. Ben hızlandıkça sanki direkler beni takıp ediyor ve hızla kapanıyordu. Koşmaya başladım arkama bakmaktan vazgeçtim ana yola çıkmak için var gücümle koşuyordum ,ve bir an da caddenin tüm ışıkları kapandı. Koşmaya devam ediyordum ve aniden bir şeye takılıp düştüm ayak sesleri duymaya başladım. Hızlıca bana geliyordu ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu.Doğrulmaya çalıştığımda bileğimi burktuğumu fark ettim duvardan güç alarak kalktım toparlanmaya çalıştım ses çok yaklaşmıştı kendimi tutamadım ve bağırdım 

'' kim var orada heyyy! ''

ses yanıma gelmeden bir anda ışıklar yandı 15-20 m uzaklıkta bir kız üzerinde siyah pileli deri bir etek,kareli bir gömlek,diz üstü siyah çorapları ve beline kadar uzanan kumral saçları...Bu gece gördüğüm en güzel şey buydu sanırım,yaklaştı ve kısık bir sesle 

''iyi misin?'' dedi.Bir süre cevap veremedim gecenin bir yarısı kimdi bu. 

''İyiyim,sadece düşünce bileğimi burktum.'' dedim.Sormaktan çekinir gibi 

''Peki bu saatte burada ne yapıyorsun?'' dedi.

Kısaca durumu özetledim.Asıl merak ettiğim onun neden burada olduğuydu.O da aklımı okumuş gibi konuşmaya başladı.

''Bende ailemle dışarıdaydım tam içeri girecekken seslerini duydum telefonun flaşını açıp çevreye bakarken yere düştüğünü gördüm yardıma ihtiyacın olduğunu düşünüp geldim''dedi.

Tam teşekkür etmek için ağzımı açtığımda babası yanımıza geldi. Ayağımdaki acıyı unutmuştum ama babasının gelmesiyle acıyı tekrar hissettim durumu onada anlattım.Yürüyemeyeceğimi düşünüp beni arabayla  eve bıraktılar. Tüm gece tekrar karşılaşabilir miyim diye düşünerek sabahladım. Lila artık çözülecek gerçek bir gizemim olmuştu....