LİLYUM

Bölüm 11: Tanık

Bir süre şoktan çıkamamıştım. Katil henüz yakalanmış değil. İçimi bir korku kapladı. Beni görmüştü fakat birini öldürecek bir görünümü yoktu. Gayet şık giyimliydi. O gece polisin ardından caddeye girmiş bunu bir araç kamerası kaydetmişti. Ardından bağırmalar ve ateş sesleri gelmiş. Diğer polisler '' Karanlıkta sadece bağırtıları duyduk, baktığımızda arkadaşlarımız yerdeydi. Duvarın üstünden birisi atladı,koştuk ama yetişemedik. '' dediler.

 Odama çıktım. İnternetten biraz olayı araştırdım. Caddeye girdiği andaki görüntüleri inceledim. Polisler oraya biri gittiği için girmişlerdi. Peki adam benimleydi,polisten sonra gittiği halde polis oraya kadar neyi takip etmişti. Makinamı alıp hemen evden çıktım. O yolun olduğu yerde bir iki fotoğraf çekmeliyim. Yola koyuldum,güvenlik şeritlerinin ardına geçtim. Havada kan kokusu, yerde kan izleri vardı. Çöp konteynırından duvarın üstüne dek kan izleri devam ediyordu yerde kanlı ayak izleri,duvarda kurşun izleri...Peki polisler silahla tek atışta vurulmuş fakat kan izlerine bakılırsa bir boğuşma var. Ama diğer iki polis olay yerine geldiğinde kaçan adamı son anda görmüşler fakat yetişememişlerdi. Birkaç fotoğraf çektim. Atladığı duvarın ardına geçerek yürümeye başladım. Bir yandan da fotoğraflara bakıyordum. Orman yolunun kenarındaydım bir an da kendimi eski bir binanın önünde buldum. Issız bir yerdi. Hafif sisli içeriden loş bir  ışık cama yansıyordu. Eski püskü bir ev,camlarında naylon çekiliydi. Uzaklaşmak için hemen arkamı döndüm. Dönmemle biriyle burun buruna gelmembir oldu. İki polisin katil zanlısı karşımdaydı. Yüzü kesiklerle doluydu. Tek kolu sarılı,üstübaşı dağınıktı. İlk gördüğüm zamankine göre bayağı kötüydü. 

'' Burda ne yapıyosun ufaklık? Hiç söz dinlemiyosun. Yüzünden anladığım kadarıyla haberleri izlemişsin,neden bana bir şey yapmadı diye mi düşünüyorsun. '' dedi. Hafif gülümsedi.  Korkudan cevap veremiyordum sadece başımla dediklerini onayladım.

'' Bak öncelikle söylemeliyim ki polisleri ben öldürmedim. '' dedi.

'' Doğru olma ihtimali var.'' dedim. Korkudan değil gerçekten böyle olduğunu düşünüyordum.O boğuşma izlerine bir anlam verememiştim.

'' Şaşırtıcı,inanacağını düşünmemiştim. Nerden vardın bu kanıya?''

'' Sen benim yanımda benimle konuştuğunda polisler oraya gitmişlerdi zaten birisini takip ediyorlardı sen benim yanımdaydın. Yani başka biri daha vardı o gece orada değil mi peki ortağın mı?''

'' Hayır hayır ,ortak kısmına  dek iyi ilerledin ama ortağım değil kız kardeşimin katili iki aydır yakalamaya çalışıyorum adelet sistemini bilirsin iki üç yıl hapis yer sonra çıkar. Bu ödül olur onun için. Cezasını kendim vermeliyim. O gece onu takip ettim. Biraz boğuştuk polis geldi o sırada kaçmak zorunda kaldı bende onları takip ettim. Onunla karşı karşıya geldiğimde polisler ölmüştü.  Banada ateş etti fakat kolundan yaralıdı. Bende boş bir anında yakalayıp vurmaya başladım o da beni itti düştüğümde de duvardan atlayıp gözden kayboldu. Polisler direk bana ateş etmeye başladı bende mecburen kaçtım. Şimdi cinayetlerde üstüme kaldı. Onu yakalamadan hapse girmek istemiyorum.'' dedi.

Anlattıkları mantıklı geldi. Belki o gece karşılaşmasaydık hayatta olmayacaktım. Onunla içeriye gittik. Olayın ayrıntılarını anlattı.

'' İşte böyle ,artık her şeyi biliyorsun bana yardım eder misin? Bu halde pek bir şey becerebileceğimi sanmıyorum.'' dedi.

'' Nasıl bir yardım? Ben böyle şeylere bulaşamam ailem  öğrenirse...''

'' Yok sen bir şeye bulaşmayacaksın. Sadece senden bir iki bir şey isteyeceğim. Benim yerimde sen olsan ne yapardın? '' dedi.

Biraz düşündüm. Ona sadece ben yardım edebilirdim. Hem ona borçlu olduğumu düşündüğüm için yardım etmeyi kabul ettim.

'' Telefon kulübesinden seni ararım yarın gece burada ol sana gereken tüm bilgileri vereceğim.'' dedi.