LİLYUM

Bölüm 9 : Kaçış

Saat 22:00

''Artık kalksam iyi olacak ailem merak etmesin, güzel vakit geçirdim bu akşam için teşekkür ederim.'' dedim.

Lila'nın babası 

'' Tanıştığıma sevindim ailene selam söyle'' dedi

Lila benimle evin önüne kadar geldi.

'' Babam seni sevdi gibi pek arkadaşlarıma güvenmez, güzel bir geceydi şu katil olayı biraz canımı sıktı ama daha dikkatli olmak lazım'' dedi.

'' Evet , umarım yakalanır çok can sıkıcı bir olay,yarından sonra eğer müsait olursanız bizede beklerim benim ailemlede tanışmanı isterim.'' dedim.

'' Tabiki neden olmasın babamın bir planı yoksa gelmeyi isteriz.'' dedi.   

Vedalaştık ve ordan ayrıldım. Eve giderken geçen hafta bahsettiğim sokakta asılı halde bulunan kızın caddesinden geçiyordum aslında bu yol uzundu fakat nedense buraya döndüm. Katil vakaların bir çoğunda madur çoğunlukta kadındır peki neden cinsel bir obje olarak görüldüğü için mi ? erkeğe nazaran fiziki gücünün daha az olması mı yoksa duygusal olmaları mı ? Sebep ne olursa olsun insanın en karanlık yönü bu sanırım. Caddede biraz durakladım cesedin asıldıgı yangın merdivenin orada. İnsanlar tarihin her döneminde cinayetlerle karşılaşmıştır. En gelişmiş ülkelerde dahil. Ailemden birinin başına bu tarz bir olay geldiğini düşünmek dahi insanı çıldırtmaya yetiyor. Herkes sevdiği insan zarar gördüğünde canavara dönüşür. Engel olmak için ne gerekiyorsa yapar masum bir anne çocuguna biri zarar vermek istediğinde onu canı pahasına gerekirse karşıdaki kişiye zarar vermekten çekinmez. İlerlemeye devam ettim Eve gelince annem henüz yatmamıştı biraz sohbet ettim geceyi anlatım. Sonra çatı katına çıktım camı kaldırdım ve uyuyan şehri izledim her yer ışıl ışıl düşünsenize yaşadığınız şehir de her ışığın olduğu yerde bir insan var her şeye rağmen hayat devam ediyor. Ölenle ölünmez sözünü hepimiz duymuşuzdur hayatın acı ama gerçek yanını bu söz. Yatağıma uzandım lilanın fotograflarına baktım nasıl yapıyor bilmiyorum ama bu kız beni kendine çekiyor. Onun sesi,bakışı,davranışları,mimikleri her şey sanki beni etkilemek için biraraya gelmiş gibi. Kusursuz. Tam hayallere dalmıştım ki sokaktaki bağırışlarla,koşan ayak sesleriyle irkildim. Hemen cama koşum. 5-6 tane polis birini kovalıyor. Hızla sokağın sonundaki terk edilmiş binalara doğru koşuyorlardı. Fotoğraf makinamı alıp hemen dışarıya cıktım yavasça arkalarından gittim. Sessiz bir şekilde binaların kenarlarına saklana saklana ilerledim. Sokağın sonunda lambaları olmayan karanlık bir ara vardı. 5 polis karanlığa doğru bakıp ''Teslim ol,çık dışarı'' diyodu. Biraz daha yaklaştım,karanlıkta insanları seçmek zor oluyordu. Gözlerimi hafif kıstım,bir anda ses kesildi. Çıt çıkmıyordu. Ne bir ayak sesi ne bir konuşma...Rüzgar dahi esmiyordu. Kafamı iyice uzatmış incelerken omzuma bir el dokundu. Bir an da taş kesildim. O kadar korkmuştum ki,arkama dönmem mümkün değildi. Kalbim sanki yerinden fırlayacaktı. Ağzımı açıp konuşamıyodum,kitlenmiştim. Diğer eliyle hemen ağzımı tuttu. Bayılacak gibiydim.