Sophie's blog

Kapperstruggles

Daar zit ik dan, bak chips naast me, spotify aan, laptopje op schoot en met een grote grijns, dankzij mijn heuse *herlaadt pagina op mobiel nog even* 73 READS. IK BEN ZO BLIJ. Echt bedankt, dat je het hebt gelezen wil niet zeggen dat je het leuk vind, maar hey, positief blijven. Ik zou het ook super leuk vinden als jullie reageren, of er iets over zeggen in de chat ofso. (dat is ook reageren, maar dat zijn slechts kleine details).

Aan al mijn geweldige volgers, SUPER BEDANKT VOOR HET VOLGEN ! (: Sommige van jullie heb ik een berichtje gestuurd om te bedanken, sommige niet. Voel je daardoor niet minder geweldig, want je bent echt supergeweldig! Ik ben alleen te lui om het te doen, en ik weet ook niet of iedereen erop zit te wachten zegmaar haha. Ja, ik weet dat ik maar 7 volgers heb, maar het is vakantie en dan is mijn luiheidgrens wat hoger ..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dinsdag 24 februari

IK MOEST NAAR DE KAPPER VANDAAAG. ): oke, begrijp mij niet verkeerd, ik haat de kapper niet omdat mijn haar dan geknipt word. Ik ben namelijk zo’n type dat lang haar heeft, er vervolgens een stuk van afknipt, het te kort vind, weer wil uberlang wil laten groeien, als het lang is, zich aan dr haar ergert en het weer minimetert (bij wijze van sprekken, no worries.) maargoed, ik heb nu dus middellang haar. Na nog even de laatste instructies gekregen te hebben over hoe ik mijn haar moet knippen, stap ik op de fiets. En jawel, met mijn geluk had ik de wind vol tegen. Dat resulteerde in het feit dat mijn haar, wat al niet te best zat (want geef toe, wie doet zijn haar voordat hij/zij naar de kapper gaat?), nog erger zat, mijn hoofd rood was en mijn bril besloeg zodra ik binnenkwam. YES, de voordelen van een bril.. En dan begint het pas, de echte reden waarom ik liever niet naar de kapper ga. Een gesprek. Normaal ga ik altijd met mijn moeder/zus mee (die hebben echt teveel gespreksonderwerpen, dus voel ik mij niet zo awkward), maar nu was ik op mezelf aangewezen. Ik bedoel, ik sta erom bekend dat ik veel praat, maar iedereen is nou eenmaal wat praatvoller met vrienden. Met 'vreemde' ben ik echt, maar dan ook echt een ramp. Je zit daar een half uur in die stoel, die vrouw knipt je en ja, wat dan? Moet je aan haar vragen hoe haar weekend was? Moet je beginnen over het weer? Of gewoon doodachtig voor je uitstaren? Ik koos voor optie 3. Er is serieus in dat halfuur geen woord gezegd (op de prijs en ‘dankje’ na bij het afrekenen.) Dus het was suuuuper gezellig. Tijdens het föhnen ook nog een vinger in mijn oog gekregen, nou jongens, mijn dag kon niet meer stuk..

Hoe was jullie dag? (:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Moet ik meer ‘bloggen’ over mijn dag of niet? Laat het maar weten.