Sophie's blog

Het einde van Sophie's blog is in zicht..

NEEEEEE

NEEEEEE

NEEEEEE

NEEEEEE

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

Ik wil even van dit moment gebruik maken om afscheid van jullie te nemen, mijn zeer gewaardeerde lezers.

Nee, ik wordt niet vermoord op dit moment.

Woensdagavond wordt ik pas vermoord.

Hoe?

Nou, ik moet gaan presenteren voor mijn klas. Dat is voor mij al een hele hel opzich.

Maar school dacht er even een leuk tintje aan toe te voegen en NU ZIJN DE OUDERS OOK UITGENODIGD.

SERIEUS, HOE KAN IK DIT OVERLEVEN.

Nou niet dus.

Praten lukt mij prima.

Presenteren echter is een geheeeel ander verhaal. Altijd als ik ga presenteren wordt ik rood en ga ik hakkelen en stotteren en dan denk ik dat iedereen mij uitlacht en dan gaat alles in een neerwaartse spiraal. Laat staan als er dan ook nog ouders bij zitten.

‘Geen probleem joh, Sophie. Meer mensen vinden het eng.’

NOU NEE. Ik zit in zo’n typische vwo-klas waarbij alle mensen perfect kunnen presenteren. Bij de cijfers is het altijd zo ‘iedereen heeft hoger dan een 8, alleen Sophie heeft een 6.’

Ik kan wel janken. De hele klas moet presenteren en ik ben vrij aan het begin, maar ik struikel al over mijn woorden als ik de presentatie oefen, laat staan als ik daar sta tegenover zo’n 30 keer 3 mensen. En het gevoel dat de mijn klas ook voor schut zet, helpt niet veel. Ik ben echt doodsbang en wil helemaal niet presenteren. Elke keer neem ik voor ‘je gaat knallen Sophie, je kunt het.’ Maar ik stotter al bij het eerste woord en foetsie zelfvertrouwen.

WAAROM SCHOOL?!
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAROM?!

Dinsdag kan zomaar mijn laatste post zijn. Vergeef mij.