Sophie's blog

D-Day ano liefdesleven

Sorry voor de korte update, maar school is druk en ik moet nu wel eten, gheh. Maar ik wilde het wel even delen haha.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

PAM PAM PAM PAAAAAAAAAAAAAAMMM

*spannend muziekje*

Vandaag was d-day, oftewel, de confrontatie vond vandaag plaats.

Ik had vandaag het 4de uur met hem, gelukkig zit hij in een hele andere uithoek dan mij. Dus ik had het plan om wat later in de les te komen en hem na de les zo snel mogelijk te peren. (voor zover dat lukt op krukken gheh.) MAAR zoals altijd heet ik Sophie en Sophie zal Sophie niet zijn als het leven Sophie even dwarszit. De leraar kwam 5 minuten te laat, 5 MINUTEN, als ik dat doe wordt ik meteen gemeld, maar blijkbaar mogen leraren nog wel even kletsen. Machtsmisbruik tot de max. En dankzij deze geweldigeeee leraar was de klas een grote puinhoop en plots, daar was Rick.

Hij begon heel casual een gesprek. Het was eng. En ik ben er nog steeds niet over uit of ik daar blij mee moet zijn of niet.. Hij bracht het onderwerp van die hele foto nieteens op. Alsof tie niet bestond, wat ik stiekem hoopte natuurlijk, maar ja hij bestond wel helaas. En en en ik weet niet of ik blij moet zijn dat hij me niet voor schut zette of dat ik stiekem wel hoopte dat hij het zou zeggen, zodat ik het uit kon leggen. Het leven is ingewikkeld.

Later die dag ging ik met de lift en hij liep achter me aan, ik had het nieteens door.. Moet je nagaan wat voor gesprekken we wel niet in die tijd hadden kunnen hebben. We hadden wel verkering kunnen hebben. Okay, ik drijf door. Terug naar het verhaal. Hij sprong dus ook ineens zo de lift in, van ‘joo, ik ga mee’ Ik gaf hem mijn what-are-you-doing-look, maar accepteerde het. Ik apprecieerde het zelfs. *levensloze liefdesgrijns* Terwijl ik in de lift zat, stuurde ik Nick een snapchat, zonder erbij na te denken ofcourse. Hij vroeg echt heel droog ‘snapchat je veel?’ En op dat moment had ik echt die lift uit willen springen, maarja, lang leve onmogelijkheden. Ik hakkelend en met een rood hoofd ‘uh, ja alleen met Nick, mijn vriend. Nja, niet mijn vriend vriend. Tis niet alsof we verkering hebben ofso haha.’ Goh Sophie, je had net zo goed ‘single en hopeloos’ op je voorhoofd kunnen schrijven. Zovan, hey jongens ik ben nog vrij, wat doe je daar nog. NEE. Zo’n blik had hij dus ook, maar hij bracht er een vriendelijke ‘ahaa’  uit. En voila, daar was de lift gearriveerd. Ik wilde me eigenlijk nog verontschuldigen voor die foto, maar voordat ik de kans had uberhaupt iets te zeggen, was hij alweer weg. Op de een of andere manier stonden die leuke, geweldige en perfecte meiden pal voor de lift en poef, ze eisten Rick op.

WAAROM IS MIJN LEVEN ZO?!

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

*huilt*

Okay, ik ben klaar met klagen.

Het kan altijd erger Sophie.

Maar het voelt niet prettig zegmaar.

Ik had mijn foto uit willen leggen en dat probleem de wereld uit willen helpen, maar ach.

HOE WAS JULLIE DAG?