HİLAL (ASKIDA)

Bölüm 1

Facebook sayfamızı takip ederseniz çok sevineceğiz:

https://www.facebook.com/pages/Hilal/343584735847494?skip_nax_wizard=true&ref_type=page_profile

müzik : https://www.youtube.com/watch?v=z2hgqYCVodQ

Miranda'nın Ağzından

Bugün kendimi uzaylı gibi hissettim. Evet, her zaman öyle hissediyorum haklısın. Ama bu çok fazlaydı. Çünkü her şey üst üste gelmişti..

İlk olarak sömestr tatilinde on iki tane kitap okuyarak ikizlerin -ki biz onlara fikirleri uyuştukları için ikizler deriz- -Aslında kardeşler- (Elena ve İsabel) bir saat boyunca "wooow" demesine yol açtım. Ki bu çok nadir bir şeydir.

Sonra kendimde çok garip bir özellik fark ettim. Evet, bu sana da çok çılgınca gelecektir ama inslanların zihinlerini okuyabiliyorum.. Bu kişi ister komşum olsun, ister binlerce kilometre ötede olsun. Ayrıca insanların beynine girip oradan o insanın gözünden görebiliyorum da... İnanması zor ( Aslında hala ben bile kendimden şüpheleniyorum..)

Ve son olarak günlük, en büyük bombayı veriyorum okulda yangın oldu! "Eee bunda uzaylı hissettirecek ne var?" diye soruyorsan bir tek biz kurtulduk. İkizler, Mary ve ben.. Kaç kişi mi vefat etti? Okulun sıb günleri olduğu için çok az kişi vardı...Sınfımız 24 kişidir.. Bu durumda 20 kişi ölü ve ya yaralı... Şu an bunları hastahanede yazıyorum. Odamda ikizler,Mary ve yaşlı bir teyze var. Üstelik bağlı olduğu makine çok ses yapıyor!

Gelelim asıl konuya... Okulda sadece biz vardık ve alevler okulun öbür ucundan başladı. İnan bana günlük bu kişilerin düşüncelerini duydum. Aslında düşünceden çok sanki benim onları duyduğumu biliyormuş gibi bir seslenişti bu..

BU GÜÇLERİ SİZE BİZ VERDİK , KARŞILIĞINDA 20 CAN ALDIK!!

Günlüğümü bıraktığımda etrafı incelemeye başladım. Karşımda Elena,onun yanında İsabel,sağımda ise Mary vardı. Sonra gözüm bir şeye takıldı. Bu sanırım bir pencereydi. Çok bulanık görüyordum. Şekil bulanıklaştıkça ben gözlerimi açmaya başladım. En sonunda resim bulanıklaştıkça kayboldu. Ve ortaya simsiyah bir ortam bıraktı. Sonra her yer aydınlanmaya başladı. Ama gözlerimi açamıyordum. Tek duyduğum Mary'nin sesiydi:

-Miranda,aç şu gözlerini,beni korkutuyorsun. Miranda, Miranda GREEN! Bak gözlerinin etrafı morarmaya başladı. Hemen aç gözlerini. Ah, dur. Hemşire, hemşire! Ve ya yapmamalıyım. Rüyam,rüyamda ne oluyordu? Bak Miranda,aç gözlerini yoksa her yerin mosmor olacak! Miranda,Miranda dedim!..

O sırada başıma feci bir ağrı saplandı. Ben gözlerimi açmaya çalıştıkça ağrı daha çok artıyordu...

Mary'nin çabalarıyla gözlerimi açabildim. Kalktığım gibi direk pencereye koştum. Pencerenin orada bir kağıt vardı. Kağıdı açtığımda ise donup kaldım..

NOT:

Bayan Miranda.Mary.Elena ve İsabel... Daha fazla kötü olay yaşanmaması için şehri terk edin. Amerika'ya gidin. Ayrıntıları yüzyüze konuşmak istiyorum..O zaman 24 Şubat Salı günü yanan okulun önünde,saat 12.00'da buluşalım. Aslında size bir elemanı yollayacağız. Bu eleman sizinle gelecek. Adı Will DREAM...

Elena'nın Ağzından:

müzik: https://www.youtube.com/watch?v=XLy7311NGOs

Bugün ölümden döndük. Hepsi özelliklerimiz sayesinde oldu. İsabel kötü bir şeyler olacağını hissediyordu. Mary de önceden bu olayın rüyasını görmüştü. Dersin bitimine yakın burnuma ateş kokusu gelmişti. "Kaçın!" diye bağırdım. Herkes bana baktı. Dördümüz sınıftan kaçtık. Hoca arkamızdan bağırdı. Ben hemen geri döndüm. "Canınızı seviyorsanız kaçın" dedim. Ve kaçtım.Ardımdan yüksek kahkahalar duydum. Biz okulun dışındayken yangın zilleri çalmıştı. Pencerelerden alevler yükseliyordu. Miranda ağlıyor,saçlarını yoluyordu. Çünkü oradaki insanların düşüncelerini okuyordu. Onu sakinleştirene kadar yangın söndürüldü.