Birlikte yaptığımız
Ahşap evdeyim.
Şöminenin karşısında
Yine sen varsın aklımda
Oturuyorum.
Dışarıda yağmur,
Bulutlar ağlıyor yokluğuna
Dünya kara bulut
Bu dünya...sensiz
Sessizliği boğuyor odanın.
Şöminen karşısında
Oturuyorum.
Odunla kömür dans edercesine
Yanmakta...
Yine sen varsın aklımda
Üşüyorum yokluğunda..
Ben değil, dünyam ağlıyor ya
Sensizim, üşüyorum..
Sensizim, anlayamıyorum...
Sensizim, yalnız başıma
Şöminenin karşısında oturuyorum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalansa, Sadece BEN
Short StoryYaşamın yoruculuğuyla sürüklenen bir hayatın nefes almak için açtığı kapıydı bu yazılar. Nedensizce... İçinden geçenlerin eksiksizce aktarılmasıydı belkide. Okunmak için değil, yazılmak için yazılıyordu en başından beri... Sevmek ve sevmenenin acı...
