Kalansa, Sadece BEN

güvenmeyeceksin

Güvenmeyeceksin..

Karşındakine, aşkına, dostuna güvenmeyeceksin. Sevsende güvenmeyeceksin.

Sana yalan söylediğinde daha çok acıtıyor çünkü.

Çünkü "güven" hayata sarıldığımız tek şeydir. İlk adımızı atarken önce kendimize güvendik biz, sonra annemizin bizi tutacağı gerçeğine. İlk okula gittiğimizde annemizin öğretmene güvenmesine güvendik, sonra elimizdeki kalem ışık oldu yarınlara.

İlk parka tek gidişimizde parktaki oyuncaklara güvendik,  sonra oradaki tanımadığımız insanlara..

İlk aşık olduğumuzda anladık kimseye güven olmayacağını, ama yinede güvendik.

Yeri geldi hiçe saydık söylenen yalanları, yeri geldi aşkı yücelttik aramızdaki... Şimdi yeri gelmiyordu yok saymaya..

Güvenmeyeceksin kimseye, güvendiğin kişi yok eder seni. Göz yaşlarının, kırık kalbinin sebebi olur. Gider, gider de senin gülüşünüde alır yanına, karanlık bir dünya kalır geride.

Güven, çabuk kırılır. Çok çabuk. Ama unutma! Güvenini çabuk kırarlar senin de , çabuk güvenmemeyi kırılmadan öğren.

Öğrendim sanarsın, hiç yalan yok , kandırmaca  yok. Tek o doğrudur.

Yalan olan bir doğruydu.

Bazı insanlar öğretir , kimseye güvenmemeyi. Sende öğreneceksin zamanla.

Aşkına dahi güvenmeyeceksin o zaman...

Sadece adı kalacak bazılarının.. Onuda hatırladıkça ihanetler edeceksin kendine. Hatırlamak için de hiç çıkartmayacaksın aklından. Ama güven ya bu, yine bulacak birini. Ama her güven boşa çıkacaktır zamanla... Merak etme, gün gelecek onlarında kendine olan güveni hiç olacak. İşte o zanan ben demiştim diyeceğim.