Ne kadar tuaf değil mi hayatın içinde olanlar...
Bir internet bile kalemden daha değerrli oldu. İçimizdekilerin bir önemi kalmadı, güzellik çekicilik başladı. Yargılanmadan infaz eder olduk. Her şeyi kaybedecek kadar yakın attığımız adımlar.. Senin hatan başkalarının mutluluğunuda götürdü yanında... Sadece mutlu olunması adına yapılanlar kötü sonuçlar doğurdu anlamsızca...
İnternet ön plana geldi günümüzde.
O olmadan yapılmaz oldu sohbetler.. Yüz yüze konuşmaya gelince kaçar oldu insanlar birbirinden. Mutlu olursun sanmıştım, ne yazdıgımı hatırlamadığım o kağıdı okuyunca.. Ama bambaşka oldu her şey. Yüzüme bakmaz selam vermez oldun görünce. Anlamsızlık doldu kelimlere... Boşa gitti hisler. Geride sadece izi kaldı acının. O da kendisinden beter..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalansa, Sadece BEN
Short StoryYaşamın yoruculuğuyla sürüklenen bir hayatın nefes almak için açtığı kapıydı bu yazılar. Nedensizce... İçinden geçenlerin eksiksizce aktarılmasıydı belkide. Okunmak için değil, yazılmak için yazılıyordu en başından beri... Sevmek ve sevmenenin acı...
