თავი 7

424 24 1
                                    

- აუ ბავშვებო ვის გინდათ რომ კლუბში წავიდეთ თან გავიგე რომ აქ ორეულები არიან მოსულები და უეჭველი უნდა ვნახო. - სახლში შემორბის ლაშა. მე და მარიმ ერთმანეთს მობეზრებით შევხედეთ.

- მე წამოვალ. - ამბობს ირაკლი და სამზარეულოდან თავს ყოფს.

- ძალიან კარგი გოგოებო თქვენ რას იზავთ? - შეგვეკითხა ლაშა.

- არა მანდ წასვლას მირჩევნია დაკრძალვაზე წავიდე. - ამბობს მარი და თავს აქნევს.

- მეც რა თქმა უნდა არ მოვდივარ სხვა საქმეები მაქვს. - ვამბობ და ტელეფონში ვიქექები.

- ჩვენი სასტავიდან ყველა მოდის ამ ორი უჟმურის გარდა. - ენა მიუტანა ირაკლის. ირაკლიმ კი წარბ აწევით შემომხედა.

- მათ მიზეზიც აქვთ და დაანებე თავი ისედაც მეცადინეობენ და დაანებე თავი. - ამბობს ირაკლი და თვალს გვიკრავს.

- კი მაგრამ ახლა რომ ტელეფონებში არიან? - არა რა ეს ტიპი უნდა გავპუტო.

- კი ვართ იმიტომ რომ ვეძებთ რაღაცას. ღმერთმანი ახლა ეს მომაკვლევინებს თავს. - ამბობს მარი და მისკენ მიიწევს.

- კარგი თავი დაანებე და ეს ნახე როგორი? - ვამბობ და თბილისის რუკას. უჩვენებ.

- ნუ წინას ჯობია კარგია. მაშინ დავიწყოთ. - ამბობს მარი და გველივით იცინის.

- ძამიკო მე წავალ ახლა და ვიმეცადინებთ უკვე ვიპოვეთ რაც მჭირდებოდა. - ვამბობ და ფეხზე ვდგები.

- ერთმანეთი არ დახოცოთ. - ამბობს ირაკლი სიცილით. - აი რაც შეეხება კლუბს ჩავიცვა და წავიდეთ. მართალია ეგ ორეულები სულ აგვიანებდა მაგრამ არაუშავს. - ამბობს ირაკლი და ისინიც მიდიან.

- ანიუ ახლა რაღა ვქნათ? - ამბობს მარი და სახლში ბოლთას სცემენ.

- რა და არაფერი. მშვენივრად იცი რომ ვერ გვიცნობენ. - ვამბობ მობეზრებით.

- მაგას კი არ ვჯავრობ შენს დებილ ძმას რომ წამოსცდეს. - ამბობს მარი და სახლში ბოლთას სცემს.

გაიღიმე ანგელოზები არ ტირიან!(დასრულებული)Where stories live. Discover now