დაახლოებით დილის ექვსი საათი იქნებოდა როდესაც ჩვენს ადგილას შევხვდი ბიჭებს და საქმის კურსში ჩავაყენე. ავუხსენი სიტუაცია. შემდეგ ლევანიმ გიორგის შეხვედრა დაუნიშნა კვლავ თბილისის ზღვაზე. ორ დღეში. ამასობაში ბიჭები ჩავიდოდნენ თბილისში და მოეწყობიდნენ. ჩვენ ასე შევთანხმდით. რა თქმა უნდა ისინი დამთანხმდნენ.
- ანუ მოკლედ ახლა მათე მოვა და წავიდეთ. - ამბობს ლევანი და იღიმის. იქვე სკამზე ჯდება.
— აუუუ სად არის ეგ კიდევ აქამდე დავბერდი უკვე. — ამბობს ბექა და აქეთ-იქით დადის.
— კარგი რა დაანებე თავი მოვა. — თქვა ლევანმა და ნერვიულად ფეხის თამაში დაიწყო.
— აბა მითხარი როგორ უნდა და წყნარდე? მითხარი? ხომ იცის რის გამოც დავიბადეთ არა? აქამდე უკვე აქ უნდა იყოს. — თქვა ბექამ და ნერვებ მლშლილმა ლუდის ქილა სანაგვე ურნაში ისროლა.
— აბა ვინ ჭორაობს ჩემზე? — იკითხა ვატომ და გაიღიმა.
— ოჰ მოსულა ეს ვაჟბატონიც. — თქვა ლევანმა.
— როგორ ხარ ჩემო გოგო? — თქვა ვატომ და ჩამეხუტა.
— ვატო ასე ძალიან ნუ მეხუტები თორემ გავიგუდე. — ვთქვი და გავიცინე. შემდეგ კი ხელები მეც მოვხვიე და გავიღიმე.
— აბა ახლა მორჩით ხვევნა-კოცნა მტლაშა-მტლუშს და წავიდეთ ის შური კარგად უნდა მივბეგვო. — ამბობს ბექა და ხელებს იტკაცუნებს.
— კარგი წავედით. მართლა ხვალ უნდა ვნახოთ ის უხსენებელი. — ვთქვი და თვალები ავატრიალე.
— კარგი წავიდეთ ჩემს მუშტებს უნდა ჩავახუტო. — იცინის ვატო და დგება.
— კარგი ერთი რისი თავი გაქვს მიდი შენს მანქანაში ჩაჯექი და წავიდეთ. — იცინის ლევანი და ისიც თავის მანქანაში ჯდება.
— მე სწრაფად უნდა ვიარო და თქვენც ეცადეთ არ ჩამორჩეთ. — ვთქვი და მეც მანქანაში ჩავჯექი.
YOU ARE READING
გაიღიმე ანგელოზები არ ტირიან!(დასრულებული)
Actionგოგონა ვიდეოს უყურებდა და ტიროდა. მონატრებულ სახეს აკვირდებოდა და მის ყოველივე სიტყვას გულმოდგინედ უსმენდა. - მშვიდობით ჩემო ანგელოზო. ვიცი რომ ახლა ტირიხარ. გაიღიმე ანგელოზები არ ტირიან! - ეს ბოლო სიტყვები გაიგონა ნიტამ და ვიდეოც დამთავრდა.
