თავი 10

338 20 0
                                    

     — მოკლედ ხვალ უნდა ვნახოთ გიორგი და თქვენც უნდა წამოხვიდეთ. — ვამბობ და ბიჭებს ვუყურებ.

      — მე ისედაც მოვდიოდი და შენ ძმას თქმა არ უნდა ისედაც კისრით იქნება დარჭობილი მანდ. — წაკბინა ლაშამ და თვალი ჩამიკრა.

        — ჰეი ახლა ნერვებს ნუ მიშლით. უყურე ამათ არ გამიბლატავდნენ. — თქვა ირაკლიმ და ხელები გადააჯვარედინა. ჩვენ კი სიცილი დავიწყეთ. — ოოო მომიშალეთ ნერვები გველების ბუდე ხართ.

      — მეც მიყვარხარ სიცო. — გაიცინა ლიზიმ და შემდეგ ირაკლის ლოყაზე აკოცა.

     — მე უფრო. —  ამბობს ირაკლი და ეხუტება.

     — არა მე უფრო. — არ ნებდება ლიზი.

     — არა მე უფრო. — ირაკლი პოზიციებს არ თმობდა.

     — არა მე უფრო.

     — არა მე უფრო.

     — ოე შეყვარებული წყვილი ვატყობ გადაგაგდეთ ფანჯრიდან. — თქვა სანდრომ და ჩიფსების ჭამა დაიწყო.

      — ლიზი ნახე რა უნამუსო ძმა გყავს. — თქვა ირაკლიმ და ბავშვის თვალით შეხედა.

      — ერთი წუთით სიცო. — ლიზი სანდროს წინ დადგა და თავში გემრიელად უთავაზა. — დებილო ნუ ხარ ასეთი შერეკილი.

     — ნიტა მიშველე შენი ძმის გამო ჩემი და მირტყავს. — წუწუნი დაიწყო სანდრომ.

        — ახლავე. — ვთქვი და ირაკლის ისე დავარტყი ლამის კეფა აძვრა.

      — აუ რა ხმა ქონდა. — თქვა გასწორებულმა სანდრომ.

      — აუ მეტკინა ვირო. — იყვირა ირაკლიმ.

      — შენ ხმას ვისთან უწევ ჰა? — მარი გამოფრინდა და მანაც სტკიცა.

        — ეს რისთვის? — იკითხა ირაკლიმ მე კი ამ დროს კიდევ დავარტყი.

        — ან...— ისევ თხლიშა მარიმ. — კი... — ახლა მე ვთხლიშე.

      — უყურე გოგოებმა დოლი გაჩითეს. — იცინის ერეკლე.

გაიღიმე ანგელოზები არ ტირიან!(დასრულებული)Where stories live. Discover now