De zwarte roos

kitty kat.

- Dina -

Met mijn pootjes maai ik wild in de lucht. Ik heb mijn ogen nog steeds dicht, maar op het laatst doe ik toch maar een oog open. Jeeeeeeezzz!!! Het lijkt erop dat er iemand mijn landingsbaan wordt.

*BAF*

Daar zat ik dan. Recht op iemands gezicht. Gelukkig heb ik er nog wel aan gedacht om mijn nagels in te trekken. Ik hou me trillend met mijn pootjes vast aan de haren van de jongen waar ik op ben geland.

''AUHW!!!''

Hoor ik opeens gesmoord zeggen. Langzaam doe ik mijn ogen open en ik kijk recht in ijs blauwe ogen. Een rilling loopt over mijn hele lichaam. Er is maar een iemand die ik ken met zulke mooie ogen. Maurice Vennelok. Ik zit op het gezicht van Maurice Vennenlok. Ons gezicht (oke oke, ik heb in dit geval een kop, wijsneus! Haha) is maar 3 cm van elkaar verwijdert. We blijven elkaar maar aanstaren.

Opeens voel ik twee handen me optillen. Ik schrik me rot!

''Mraaauuuw!!! mauww wraauw!!! MWRAAAAUUUUW!!!'' (*Whhaaaaaaaahhh zet me neer!!! Zet me neer!!! NUUUUUU!!!!* Vertaald uit de taal van poezen.)

Weer maai ik met mijn pootjes door de lucht. Ik kan er echt niet tegen dat in de lucht hangen en geen houvast hebben met mijn pootjes.

Maurice lacht en kijkt nieuwsgierig naar me. ''Kijk eens aan, wat hebben we hier?'' ''Wat heb je daar Maurice?''

''Hi Vincent, ik kreeg opeens dit katje in mijn gezicht .'' Maurice houdt me voor het gezicht van Vincent.

Vincent *staar* naar ikke en ikke *staar* naar hem.

''Maurice, moet je die ogen zien! Heeft ze nu robijn kleurige ogen?''

Nu kijk ik weer recht in de ijs blauwe ogen van Maurice.

''Nu je het zegt, Vincent. Ik had er niet zo opgelet, maar dat zijn ze. Hoe weet je trouwens dat het een zij is?''

''Dat is logische als zo'n beestje een lint met een strikje om heeft, denk ik zo.''

''Ja dat is waar. Hey, ik ken deze poes ergens van denk ik.'' Maurice kijkt me heel intens in mijn ogen. Ik kan dit niet veel langer volhouden!!!! Ik spring uit zijn handen op de grond.

Vincent lacht. ''Volgens mij heeft ze genoeg van jou gestaar Maurice.'' Die haalt zijn schouders op. Hij knield bij me neer. ''Ken ik jou poesje?'' Hij begint me te strelen over mijn rug. Oke, dat voelt vreemd. Ik kijk met een scheef kopje naar Maurice op. Maar dan neemt de poes in mij het over. Ik begin vrolijk te spinnen. ''Prrrrrmmmgrrrrrmmmm'' komt er ergens uit mijn keel.

Ik geef hem zelfs kopjes!

Vincent kijkt geamuseerd naar ons.

''Ik denk dat ze je wel mag. Ik ga maar weer terug naar binnen.'' Vincent loopt weg.

Langzaam kom ik weer tot mezelf. Volgens mij ben ik hier niet om kopjes te gaan geven. Ik kijk de zaal in om Sabrina te vinden. Ik moet wel zeggen dat Sabrina in die korte tijd erg veel is verandert. Volgens mij bestaan verjongings elixers echt. Na het laatste kopje (kon het niet laten om te doen!) trippel ik de zaal in.