De zwarte roos

Zweven

In het zieknhuis:

- Sanne -

Na de vlinder viel alles weg. Ik kon me alleen nog op de vlinder richten. Hij zat op mijn neus, dus waarschijlijk keek ik nu al de hele tijd scheel! De vlinder vloog op en alles om me heen was wit en helder. Er was niemand hier, behalve de vlinder en ik. Het kon me niet veel schelen waarom dit gebeurde, wie dit deed en wat er op me wachte hier. Ik heb alleen oog voor de vlinder. Hij vloog van mijn neus af de lucht in. Ik keek hem na en volgde hem. Het kwam niet eens in me op dat dit super vreemd was! Ik was op school, tenminste.... daar zou ik moeten zijn. Een paar seconden geleden stond ik nog bij mijn kluisje, maar daar dacht ik niet aan. Ik kon alleen de dansende vleugels van de vlinder volgen. Ik kreeg mijn ogen niet van de vlinder afgerukt. Ik probeerde het niet eens. De vlinder gaf me een fijn gevoel. Ik werd er vrolijk van en licht en het leek wel dat de vlinder mijn geluk was die daar vloog. Ik moest het volgen, anders was ik mijn geluk kwijt. Ik lette niet meer op mijn omgeving.

Opeens stopte de vlinder en bleef voor mijn neus in de lucht fladderen. Hij vloog nog een romdje en toen was hij opeens foetsie!!! Gewoon weg!

Nu merkte ik pas dat ik op een hele donkere ruimte stond. Een kelder ofzo? Ik kijk om me heen en zie dingen aan de muur hangen. Als ik dichterbij kom zie ik dat het schilderijen zijn. Schilderijen van verschillende mensen en wezens. Ik kon ze niet zo goed zien, maar het was erg apart. Het leek wel of ik in het museum van de gekste wezens was.

Ik vloog dichter naar de muur toe om ze beter te kunnen bekjjken. O wachr even..... iets klopt er niet. Ik reikte met mijn hand naar een schilderij en...... mijn hand vloog de muur in!!!

'Aaaaaaaaaaaaaahhhhh!!!!!' Ik vloog naar achteren en vloog daardoor met mijn hoofd en schouders door de andere muur.

Ik keek om me heen en ik bevond me in nog zo'n ruimte of hal met schilderijen. Ook op deze schilderijen stonden vreemde wezens. Ik zag ook afbeeldingen van normale mensen, maar je zag gewoon dat ook die mensen niet normaal waren.

Vraag me niet hoe, maar ik heb het voor elkaar gekregen om weer terug in de vorige hal te raken. Het eerste wat ik toen deed was naar mijn handen kijken. Ze waren doorzichtig. Niet doorzichtig, doorzichtig. Maar ze waren ook niet vast als je weet waf ik bedoel. Dan waren je handen vast en dan zag je ze opeens niet meer. Ik was een soort van geest? ?? Maar waarom voel ik me nog zo levend?

Nja, het leek me niet zo'n slim idee om maar hier rond te zweven. Daar kom ik ook niet ver mee. Eerst maar uitvogelen wat hier aan de hand is!!! Ik vind het super knap dat ik zo rustig ben gebleven. In films ofzo zie je altijd iema d super hard flippen en zou nog minstens een uur doordraaien!!! Nou ja, het is ook geen film ofzo. Helaas zit ik in het echte leven, dussss moet ik het zelf opknappen.
---------------------------------------------------------------------
Hai People,
Ja ik weet ook niet hoe ik hier op kom, maar dit hoofdstuk moet er gewoon bij. Met al zijn zweferigheid en gekkigheid. Ik heb hierdoor wel een super gaaf idee! Ik mo er t zeggen dat ik met dit verhaal nogal vast liep soms. Alleen nu heb ik een super mega leuk idee! Iedereen bedankt als je dit leest en bedankt iedereen voor de stemmen! Ik weet het is een vage hoofdstuk, maar zelfs ik moet nog uitvogellen wat er met Sanne aan de hand is. Letterlijk alle hoofdstukken zuig ik uit mijn duim dus ik zelf weet ook nog niet het einde. Vind ik zelf ook spannend! Ik ben benieuwd hoe dit verhaal gaat lopen. Ik hoop dat jullie het tot nu toe ook leuk vind net als ik☺.