De zwarte roos

Houden ze van me????

- Elizabeth Traver -

"Papa, papa!!! Kijk eens wat ik heb gemaakt!"

Kleine Elizabeth houd haar tekening omhoog boven haar hoofd. Ze hoopt dat haar papa eens een keer zou kijken naar haar kunst. Jara haar nana (kindermeisje) zei altijd tegen haar dat ze zo geweldig kon tekenen. Nana zei dat haar papa echt wel trots op haar mocht zijn. Dat ze al zo knap was en zo veel kon! Vandaag had ze heel erg hard zitten oefenen en nu had ze een tekening voor papa gemaakt.

Meneer Traver kijkt in zijn agenda en zit aan zijn bureau.

"Papa kijk dahaaaan!"

Elizabeth wapperd met haar tekening voor zijn gezicht.

"Meisje, dat is goed. Vraag maar aan nana anders." Hij keek niet eens op van zijn agenda.

"Nee pap! Ik wil dat je naar mijn tekening kijkt!"

Meneer Traver zucht en kijkt even van zijn agenda op.

"Meisje, ik heb het heel erg druk! Wil je even naar nana of naar je moeder gaan?"

"Maar pap?"

Meneer Traver kijkt niet meer op en gaat verder met zijn werk.

Elizabeth is erg teleurgesteld en loopt weg. Ze gaat mokkend op haar schommel zitten op haar kamer. Ze heeft haar tekening in haar hand. Verdrietig kijkt ze er naar. Waarom wilde pap nou niet kijken?

Op de tekening stond een tafreel van een gemaskerd bal afgebeeld. Elizabeth wilde heel graag zo'n bal ooit eens mee maken. Dat was echt haar droom.

Ze had het er ooit eens met haar moeder over gehad, maar dat was niet zo'n goed idee. Het resultaat was dat ze naar een preek moest luisteren over dat zulke feesten uit de tijd was en dat haar moeder haar later naar een echt feest zou meenemen.

Dat wilde ze wel maar ook naar het feest van haar dromen gaan.

Zo vond haar nana haar. Mokkend op schommel met haar tekening.

"En is het gelukt kleine?"

Kleine Elizabeth schud boos met haar krullen.

"Hij keek alleen om te zeggen dat ik weg moest gaan."

Nana knuffelt haar kleine dametje.

" Jouw vader heeft het gewoon druk meisje. Anders had hij heus wel gekeken."

"Ja, maar dat deed hij niet!"

Jara zucht. Ja nu zat ze vast. Wat moest ze nu zeggen? Ze kon moeilijk tegen haar zeggen dat Elizabeth helemaal niet zo belangrijk was voor haar ouders en dat ze een soort van een ongelukje was. Dat zou dat kleine nog pure hartje breken.

"Ik weet zeker dat je ouders het zo druk hebben met werk dat ze gewoon echt geen tijd hebben. Ze werken vast zo hard om genoeg geld te krijgen."

Hoe slap klonk dat? Dacht Jara bij zichelf. Ze sloeg haar armen om Elizabeth heen. De ouders van kleine Elizabeth waren fabel achtig rijk!

Elizabeth kijkt haar met haar grote ogen aan.

"Weet je dat zeker nana?"

Jara slikt.

"Ja meisje, ik weet dat zeker."

Ze neemt het kleine meisje nog steviger in haar armen.

Jara hoopt dat Elizabeth de leugen niet hoort en dat ze het meisje genoeg liefde kan geven die haar ouders haar niet geven. Ze is van haar gaan houden alsof ze haar eigen dochter was. Ookal had ze zelf nooit een kind gekregen.

In stilte deed Jara een belofte voor Elizabeth met zichzelf. Dat ze er altijd voor haar zou zijn. Wat er ook zou gebeuren.

"Kom mijn roosje (haar koosnaampje voor Elizabeth) ik heb iets lekkers voor jou gemaakt, zullen we het even halen?"

De ogen van kleine Elizabeth beginnen meteen te stralen. Als nana iets maakt is het altijd zo lekker!

"Wat heb je dan gemaakt nana?"

Jara glimlacht. Was ze even blij dat ze weer een glimlach op dat kleine gezichtje kon toveren.

"Ik heb voor jou mijn gevulde koekjes gemaakt."

"Oh joepie!!! Mag ik ze allemaal hebben?"

"Ik weet niet of je ze op kan mijn roosje, ik heb er een hele mand vol van gemaakt."

"Komt wel goed en anders deel ik ze wel met Toby!" Roept ze als ze al haar kamer uit rend richting de keuken.

Ah ja Toby Willems, het stalknechtje. Hij was even oud als Elizabeth nu. Wel een maand ouder. Gelukkig kreeg ze vandaag nog een beetje een leuke verjaardag.

Vandaag werd Elizabeth zeven.