De zwarte roos

Doem schilderijen.

- Wolletje -

Ik wist wel dat ze er waren, maar ik wist niet dat ze ik ze hier ooit zou tegen komen! Ik had nooit verwacht om ze ooit te zien in mijn hele leven en dan nog wel op deze plek! Het doorzichtige meisje, Sanne vloog snel achter me aan. Ik was zo snel mogelijk die kant op gerent toen ik haar over vreemde enge schilderijen hoorde praten. Het kon bijna niet anders of zij had het hier zelf gebracht. Ze weet van ons bestaan af, had ik kunnen weten! Ik had veel  voorzichtiger moeten zijn! Alleen vind ik wel dat konigin Marabella ze veel beter had moeten bewaken! Hoe komt ze hier aan?

Vol afschuw kijk ik naar de schilderijen, vreselijke dingen zijn het! Je kan eerder zeggen, vreselijke wapens! Het zijn gewoon wapens! Heel verwoestend! Met een zo'n wezen kan je heeeeeeeel erg veel schade aanrichte, zo veel je wilt en dit leek wel een broeinest! Deze schilderijen werden allemaal appart bewaakt per element (lang verhaal, komt nog eens langs). Volgens mij waren ze nu allemaal hier. Waar heeft ze het voor nodig? Ik begin me nogal zorgen te maken! Ik had haar dat sprookje nooit mogen vertelle! Ik kon het alleen niet laten en ik miste alles daar! Het enige wat ik kon doen was er verhalen en sprookjes over vertellen. Dat heb ik dus ook gedaan, zonder aan de gevolgen te denken!

Een koude rilling vliegt door me heen en opeens zweeft er een boze transparante Sanne voor mijn neus. Ze was waarschijnlijk door me heen gevlogen, niet zo'n fijn gevoel!

Sanne zweeft met haar armen over  elkaar voor me.

"Ga je me nog iets uitleggen of hoe zit dat?!" zegt ze boos.

Snap wel dat ze boos is! Ze vliegt nu al 2 uur achter me aan en ze krijgt maar alleen mijn paniek als uitleg.

"Wacht heel even Sanne, ik moet even wat uitzoeken."  Ik kijk zoekend om me heen. "Het moet hier ergens liggen!" mompel ik.

"Wat zoek je dan?!"

"Ik zoek een boek!"

"Een boek? Wat moet je daar nu mee?"

Zuchtend sta ik stil en Sanne vloog weer door me heen. Een ding waar ze geen gewoonte van moet maken! Niet zo fijn! Mijn konijnen haren en oren staan elke keer weer recht overeind.

"Weetje Sanne! Ik ga het je gewoon laten zien! Kost wat minder energie en vragen van mij. Wat wil je als eerst zien? Oorzaak of gevolg?

Sanne kijkt me verbaast aan.

Stom kind! Zeg gewoon oorzaak of gevolg! Is dat zo moeilijk?

"Euh doe maar oorzaak?" zegt Sanne terwijl ze aan haar hoofd krapt.

"Oke, niet flippen wat er ook gebeurt! Je moet maar denken, alles wat ik je nu laat zien is nep!"

Ik maak een gebaar en er komt licht uit mijn pootje. Alles wordt wazig en ik voel gewoon dat we naar dromenland gaan, maar dit keer letterlijk! Naar mijn dromenland dan.