De zwarte roos

Op het bal

- Roxy -

Nou mooi, ik ben blijkbaar het middelpunt van de belangstelling. Ik nip wat van mijn glas die ik in mijn handen kreeg gedrukt. Bleh! Het is rode wijn! Lust ik echt niet!!! Overal waar ik kijk zie ik starende ogen die me allemaal aan gapen. De dienstmeisjes hebben mijn haar opgestoken, zodat je mijn uitgroei niet meer ziet. Dat is opgelost! Ik leg mijn glas op de tafel naast me neer. Ik zit tussen een jonge man en een oudere vrouw. Ik heb opgevangen dat de vrouw Madame Traver is en de jonge man aan de andere kant van mij haar zoon. Ik dacht dat ik Vincent hoorde zeggen. Het is allemaal ongemakkelijk allemaal. Van alle kanten worden aan gestaard en dan heb je dat gekwek over mijn schilderij? Gast! Ik ben alleen bij de excursie hier geweest en volgens mij heb ik geen enkele schilder gezien! Dan heb je nog die Vincent. Toen ik de zaal in werd geduwd stond hij op van zijn stoel en keek mij verbijsterd aan. Zelfs nu branden zijn ogen nog erger dan de ogen uit de zaal. Jemig, wat doe ik hier? Ik wil nu echt naar huis, heb wel genoeg gehad denk ik zo. Madame Traver buigt zich naar me toe. ''Sabrina, moet je niet gaan dansen?'' O jee!! Ik en dansen? Ik dans alleen als ik alleen ben! Ik kijk snel de zaal in. Ik zie alleen maar mensen walsen! Ik kan niet walsen!!! En wie is Sabrina??? Ze heeft het wel echt tegen mij! Ze kijkt mij recht aan, dus ik ga er maar van uit dat ze het tegen mij heeft. Ik pak maar mijn wijnglas en neem er een flinke teug uit. AHRG!!!! Heel mijn keel brandt! Ik begin te hoesten. Madame Traver liet me even met rust. Voor het eerst in  mijn leven geniet ik van wijn! Na vannacht poets ik mijn mond een miljoen keer uit!!!

Opeens staat Vincent op en komt voor me staan. Knurrie!!! Wat is die van plan? ''Sabrina, mag ik deze dans?'' Ik knik maar, want ja. Ik kan moeilijk nee zeggen toch? Vooral niet nu zijn moeder langs me zit! Ik sta aarzelend op en laat me naar de dansvloer trekken. Ik kijk snel hoe de andere vrouwen dansen. Vincent gaat voor me staan en pakt met een hand me bij mijn middel en met de andere hand pakt hij mijn rechterhand vast. Hij kneep niet in mijn hand, maar ik weet zeker dat ik mezelf niet uit zijn greep kan bevrijden. Ik leg mijn andere hand op zijn arm, hoe ver ik er dan bij kom (met mijn 1.50 kom je niet ver!!!). Vincent is lang, dus dit ziet er waarschijnlijk heel suf uit. ''Jij hebt vaker gedanst niet, Sabrina?'' zegt Vincent vriendelijk. Zijn opmerking brengt me terug uit mijn gedachten. ''Eh... wat?'' Ik schrik een beetje. Zonder dat ik het in de gaten heb dans ik. Ik kan dansen! Ik schrik vooral, omdat ik niet doorhad dat Vincent zo dicht bij me stond. Vincent danst zonder iets te zeggen door, maar hij blijft maar naar me kijken. Ik negeer zijn blik en kijk om me heen terwijl we verder glijden over de dansvloer. Het is zo makkelijk! Het enige wat ik moet doen is Vincent's voeten vermijden op de maat van de muziek. Klinkt net als dat spelletje voetje trappen (deed ik altijd op het schoolplein op de basisschool). Als hij nou eens ergens anders naar keek, kan ik tenminste even genieten dat ik kan dansen! Zo raak ik alleen nog zenuwachtiger! Rokken van jurken ruisen om ons heen, maar ik hoor ze steeds minder worden. Voor ik het wist stonden Vincent en ik alleen op de dansvloer. Mijn blik kruist die van madame Traver. Ik zweer! Als blikken konden doden...... Ben ik even blij dat het niet kan! En toen was de dans voorbij. Vincent en ik maken een buiging en hij neemt me terug naar voren. Ik wordt door hem naast zijn moeder geplant. Leuk! We lachen geforceerd lief naar elkaar. Ik weet niet wat die Sabrina tegen haar heeft gedaan, maar het is echt iets waar ik niks van weet! Iemand tikt op mijn schouder. Ik draai me om en achter me staat een meisje in een donker groene jurk met zilver. Ze was mooi. Ze werd begeleidt door een jongeman met blond haar en ijsblauwe ogen. Ze steekt een hand naar me uit. ''Hallo Sabrina, ik ben Dina. Ik hoop dat je van jouw feest geniet.'' Ik neem haar hand aan. ''Hallo, ja het is een geweldig feest. Nogal uitbundig en spontaan, niet?'' Ik kijk uit mijn ooghoek naar het gezicht van madame Traver. Bingo, ze heeft me begrepen. Die Sabrina mocht ze echt niet, hè? Ik geef haar groot gelijk! Madame Traver lijkt op mevrouw Sneer, zouden ze familie kunnen zijn? Neh, denkt het niet. Daar heeft mevrouw Sneer een te klein huis voor en zou ze nooit op ''etterbakken'' als ons passen op school. Nu richt ik me op de jongen die Dina begeleidt. Hij knikt naar mij en stelt zich voor met een charmante grijns. ''Ik ben Maurice Vennenlok. Ik werk voor de familie in deze burcht.'' Ik knik. ''Aangenaam Maurice''. Maurice lijdt Dina ook naar een stoel toe en knipt dan met zijn vingers. Er verschijnen twee mannen in pakken met iets vierkant in hun hand. Er zit een rood laken over de oppervlakte, dus ik kon niet zien wat het was. Maurice schraapt zijn keel. Iedereen in de zaal kijkt meteen zijn kant op. ''Hallo allemaal. Ik ben Maurice voor iedereen die niet weten wie ik ben. Ik ben een butler hier en heb de eer om vandaag iets aan te kondigen. Vandaag is dit feest voor Sabrina Redbird.'' Ik wordt door wat handen van mijn stoel gehaald en naar voren geduwd. Iedereen begint te klappen. Ik glimlach maar. Hier heb ik nog geweldig nieuws. Sabrina is lid van de familie geworden!  Hij trekt in een keer het laken er af. Ik kijk naar het schilderij en iedereen houdt zijn adem in. Dan begint iedereen te klappen. Alleen ik blijf stil en staar naar het schilderij. Het zwarte haar, de ogen.... ik kijk recht in een wanhopig, glimlachende, oudere versie van..... MIJ!!! WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAATTT!!!