De zwarte roos

Wolletje

Sane trekt haar hoofd weer terug naar binnen.

"Wie is daar?" zei iemand zachtjes in het donker. Het klonk zo zacht dat ze het niet zeker wist of ze het goed had gehoord. Sanne keek zoekend om zich heen.

De ruimte was donker, koud en er hing een stilte in de lucht. Het was zo stil hier dat de stilte zelf wel een geluid leek te zijn. Ze kreeg er kippenvel van op haar rug. Ze wist zeker dat ze net muizen of ratten hoorde rond trippelen (of allebei!!! :( brrrr!!!) brrrrr!!! Wist ze dat ook weer! Gelukkig was het niet helemaal donker in de ruimte waar ze was. Boven in de muur waar ze net doorheen vloog was een mini raampje. Daar kwam een flintertje licht doorheen. Het verlichte niet heel de ruimte, maar wel een groot gedeelte. Alleen een klein hoekje was echt in het donker gehuld.

Sanne voelde dat ze hier niet alleen was. "Hallo?" zegt Sanne aarzelend.

"Hallo?" zei iemand onzeker terug. Iemand zat daar in het hoekje.

"Wie ben jij?" vraagt Sanne.

Een gedaante kwam los uit de schaduw.
De gedaante werd van enorm groot steeds kleiner en kleiner. Sanne keek verbaasd omlaag. Daar stond een konijn! Het was een vies wit knuffel konijntje. "Hallo!" zei het konijntje. "Ik ben Wolletje en wie ben jij?"

"Euh, ik ben Sanne." ze keek toch voor de zekerheid om zich heen of ze iemand anders zag, maar ze zag niemand anders dan het konijntje. Het konijntje steekt haar voorpoten omhoog en begint naar Sanne te zwaaien.

"Ik ben hier beneden Sanne!!! Ik ben het konijn, Wolletje!"

"Oh eeeh ik dacht even..."

"Geeft niet!" onderbreekt Wolletje haar. "Dat heb ik vaker! Maarre? Hoe ben jij hier binnen verzeild? Volgens mij kan hier namelijk niemans komen!"

"Euh jaaaa.... ik denk dat ik een goede reden heb Wolletje. Sinds kort kan ik zweven en door muren heen vallen. Eigenlijk val ik door alles heen."

Wolletje kijkt naar de voeten van Sanne. "Ja, ik zie inderdaad dat je voeten iets tegen de zwaartekracht hebben." grinnikt Wolletje. "Dus je bent hier gewoon naar binnen geduikeld?" Wolletje hupt wat dichterbij en steekt een pootje uit om Sanne aan te raken. Gespannen kijken ze beide toe. Het pootje van Wolletje vliegt door de voet van Sanne heen.

"Hmmmmm." zegt het konijntje. "Dus je bent echt een doorzichtige?"

Sanne trekt een wenkbrauw op. Wat was een doorzichtige nu weer? Opeens drong het tot haar door dat ze alsof het heel normaal was vrolijk net een knuffel srond te praten. Oké ook goed. Zweven in dit geval dan voor de wijsneuzen ;). Whoopi!!!!! Over gek gesproken!?!

"Een stomme vraag misschien Wolletje, maar???"

Opeens sprong Wolletje op. Wolletje rende naar de tralies. Ze tikte er tegen en twee tralies spijlen vielen naar beneden.

"HA!!! Dat dacht ik wel!!!" roept ze triomfantelijk.

"Ik dacht dat jij opgesloten zat Wolletje? Kon je er niet al de hele tijd weg hier?" Wie bleef nu in een cel zitten als je weet dat je er uit kan?! Gek konijn!!!

Wolletje zet haat voorppotjes in haat zij en kijkt Sanne aan. "Nee dokus! Natuurlijk kon ik hier niet uit! Dan had ik jaren geleden al de poten geomen om hier weg te gaan. Ik heb al jaren geprobeerd om te ontsnappen, maar het is me nooit gelukt. Het is zo goed beveiligd deze cel! Zo goed beveiligd dat er zelfs geen vliegje of stof in mijn cel kon komen of eeuit gaan. Je had me anders hier echt niet meer aangetroffen hoor!

Wolletje steekt nog een keer haar poot uit en BENG!!! KLANG!!! Daar lagen weer twee spijlen op de grond. Wollerje's ogen glinsteren en de rest van de spijlen van haar cel donderen met veel geraas naar beneden. Sanne kijkt geamuseerd toe.

"Hey Wolletje, weet jij wat dat allemaal zijn? Al die schilderijen in die gangen?"

"Schilderijen? " zegt Wolletje verschrikt! "Wat voor schilderijen? " De zwarte kraaloogjes worden nog donkerder en de glans verdwijnt. Ookal was Wolletje een knuffel, toxh zag Sanne haar onder haar vuil op haar vacht witter en witter worden.

"Er staan allemaal wezens afgebeeld op die schilderijen, een wezen op elk. De schilderijen hangen in verschillende gangen. Je ziet ze als je dit gangetje uit gaat........"

Het konijntje was er al vandoor.

Sanne vloog snel achter Wolletje aan.
--------------------------------------------
Hey people,

Ja ik weet het mensen! Wat doet een pratende knuffel konijn nou in dit verhaal? Geloof me! Ik heb echt mijn best gedaan om het niet nog gekker te maken, maar dat is dus echt niet gelukt! Toen ik aan dit hoofdstuk begon had ik het voornemen om structuur in dit verhaal te brenge. Hahaha. Ach, als jullie iets niet snappen vragen jullie dan maar raak! Dan leg ik het graag uit! :) Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden om de zwarte roos te lezen. Iedereen bedankt voor de votes, reacties en die gewoon mijn verhaal lezen!

Liefs, Chocomies