Señorita (AlNaz)

6.Bölüm(Sülük)

ferman : hıı anladım. gönül meselesi...
nazlı ha (güler)

ali : öyle deil.. seve seve beni sevmiş kız.. ağladı gitme diye..

ferman : sende gittin tabi...

ali : aynen öyle..

ferman : peki sen bişeyler hissediyomusun?

ali : değerli benim için.. ama fazlasından emin değilim.

ferman : ah be ali. nolucaktı gitmesen sanki...

ali : yarım saatim kaldı.

ferman : kapa zaten hemen konuyu.. hadi kalk.

ferman aliye son kez sarılıp arkasından gidişini seyrediyordu... gidiyomuydu yani kardeşi. hemde onu getirirken neler çekmişti.. son kez el sallayıp hastaneye dönücektiki.
tam o sırada ali yiğitin altından geçtiği cam panonun, alinin üzerine doğru düştüğünü fark etti....

Ferman : (bağırarak) Alii yiğitt!!!!!

Öncelikle beni takip ederek yeni bölüm duyurularından haberdar olabilirsiniz... takip pleysss

YENİ BÖLÜM

Okumaya başlamadan önce vote atarsanız sevinirim♡

Nazlı alinin kapıdan çıkıp gitmesiyle hayal kırıklıkları içinde yere çöker..
ilk defa birini ölesiye severken sonunun böyle bitmesini kabullenemez ancak elinden gelen bişeyde olmadığını bildiğinden sadece düşünmekle yetinir neden hayat mutlu olmasına izin vermiyorduki?
belkide en başından aliye git demeseydi daha kolay olabilirdi herşey.. hep zoru sevmişti nazlı ama kalbinin kardeşi gibi gördüğü açelyanın ikizine ait olduğunu nerden bilebilirdiki.

nazlı zaten hayrandı aliye gerek doktorluğuyla, gerek açinin anlatımlarıyla, yazdığı makalelerle ve dergi çekimlerindeki fotoğraflarıyla adeta nazlının gözünü kamaştırıyordu...
daha önceden kafasında kurduğu hiç bi kıritere uymasada aliyi sevmekten vazgeçmeye niyeti yoktu nazlının, peki ya ali?

nazlının gözünün önünden geçti son bir haftada olanlar. alinin yaralanması, fermanın onu buraya kaçırması, daha sonra onu korumak için kavga etmesi, nezarete alınması, alinin geçmişindeki kazanın izleri üzere gördüğü flaşbekler derken kaos gibi geçen bir haftanın sonunda alinin gitmek istemesi gayet normal deilmiydi?

oturduğu yerden doğruldu nazlı...
hava alanına gidicekti.
son kez görmek istedi sevdiği adamın gidişini.. sessizce hazırlanıp kapının önünde bekleyen taksiye atladı...
onbeş yirmi dakkanın ardından duyduğu izmir uçağının anonsuyla giriş bölümüne doğru koştu etraftaki koltuklara göz gezdirmekteydi umudunu kaybetmeye başlıyorduki fermanın kulakları yakan feryadını duymuştu...

ferman aliye son kez sarılıp arkasından gidişini seyrediyordu... gidiyomuydu yani kardeşi. hemde onu getirirken neler çekmişti.. son kez el sallayıp hastaneye dönücektiki.
tam o sırada ali yiğitin altından geçtiği cam panonun, alinin üzerine doğru düştüğünü fark etti....

Ferman : (bağırarak) Alii yiğitt!!!!!

nazlı alinin üstüne doğru düşmek üzere olan panoyu adeta ağırçekimde gördü... tüm gücüyle koşarak alinin üstüne doğru atıldı. birlikde sertce yere çakılmışkardı...

yumuk olan gözlerini açtığında gerçek hayatla irtibata geçmiş ve etraftaki insanların çığlık sesleriyle kendine gelmişti.. altında yatan aliye baktığında ise şaşkınca kendini izlediğini görmüştü..
iyi olduğunu fark ettiğinde oh çekip yerden kalkmadan gözlerini kapayarak anlını alinin göğüsüne yaslamıştı...