Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⌀
"Hm, bence bunu önce ona soralım. Sizi Bay Watanabe'ye teslim etmeli miyim?"
Shouta gözlerini bana diktiğinde de konuşamamıştım. Hareket edemiyordum, bir şey söyleyemiyordum. Tek yaptığım ağır ağır nefes alıp vermekti.
Shouta ise sessizliğimden cevabını almış gibi "Ah, pekala." diye mırıldanarak ellerini belimden çekip arkaya doğru adımladı ve böylece ellerim omuzlarından çekilip boşluğa düşmüş oldu. "Sen çoktan ikna olmuş gibisin. Görevimi tamamladığıma göre siz iki muşmula surata daha fazla katlanmayıp partinin tadını çıkaracağım. İyi eğlenceler!"
Hemen arkasından bize el sallayarak kalabalığa karıştığında ensemde onun nefesini hissettim. Vücudunun sıcaklığı da üzerime yayıldığında yakınımda olduğunu anlamıştım ama hiçbir şekilde temas etmemiştik. Bir saniye sonra sesini duyduğumda tüylerim diken diken olmuştu.
"Geciktiğim için üzgünüm."
Bir süre başka bir şey söylemeyip sessiz kalmıştı. Benden cevap bekliyorsa bile arkama dönüp yüzüne bakmaya korktuğumdan elim kolum bağlı gibi hissediyordum. Korkuyordum çünkü ona bakarsam yaram sızlardı ve gözyaşlarıma hakim olamamaktan korkuyordum. Zayıflık belirtisi göstermek istemiyordum. Zaten bunu fazlasıyla yapmıştım. Artık güçlü durmam gerekiyordu.
