7.Bölüm - Hayır Diyemeyeceğin Bir Teklif

285 20 6
                                    

Bir Tutam Sarı…

7.Bölüm

Elimdeki rakamlar okunmayacak kadar silinmişti. Neyse ki daha önce akıllılık edip numarayı telefonuma kaydetmiştim.

Kaydettiğim numarayı bulup hiç düşünmeden arama tuşuna bastım. Çünkü düşünürsem Akaz’ı aramaktan vazgeçerdim.

Telefonunu üçüncü çalışta açmıştı. Evet, stresten onu bile saymıştım.

“Alo! Şu an hayatınızda görebileceğiniz en yakışıklı erkekle konuşuyorsunuz size nasıl yardımcı olabilirim?”. Resmen özgüven depolamış kendisine.

“Bakıyorum da özgüvenin tavan yapmış. Ayrıca yardımsever bir insan olmuşsun. Tanımadığın numaraya bile ‘Nasıl yardımcı olabilirim?’ dediğine göre.”dedim alaycı bir ses tonuyla. Böyle sakin kal Eliz.

“Eliz!” şaşkınlığını sesinden bile anlaşılıyordu.

“Evet,  benim.”

“Gerçekten sensin. Beni arayacağını hiç  düşünmüyordum.”diyince bende ‘Bende hiç düşünmüyordum.’diye mırıldandım.

“Ne?”

“Hiç, Bir şey demedim.”dedikten sonra derin bir nefes alıp devam ettim. “Hani telefonu açınca ‘Nasıl yardımcı olabilirim?’ dedin ya.”

“Evet, dedim.”

“İşte benim o yardıma ihtiyacım var.”

“Ne için yardıma ihtiyacın var? Kötü bir şey olmadı değil mi?”

“Yok. Kötü bir olmadı da. Şey oldu. Immmm. Şey yaa..” Ben şimdi ne diyeceğim? Kayboldum desem kesin dalga geçer. En iyisi öylesin aramıştım diyip kapatmak.

Mal mısın kızım sen? Nereye kapatıyorsun telefonu? Hatırlarsan sen kayboldun! İstersen kapat telefonu sana karışamam ama nasıl geri döneceğimize de karışmam.şimdi kapat kapatabiliyorsan telefonu.

İç sesim galiba haklı. Şimdi kapatsam nasıl geri döneceğim? Off.  En iyisi söylemek.

“Söyleyeceğim ama dalga geçmeyeceksin.”

“Niye? Ne oldu ki?” Hay ben senin merakına…

“Sen ilk başta dalga geçmeyeceğine söz ver.”

“Tamam. Söz veriyorum dalga geçmeyeceğim.”deyince derin bir nefes aldım.

“Şey ben… ben… şey işte…”

Bir Tutam Sarı... #Wattys2015Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin