lookalike | minsung

8'♡

İyi okumalar💘

Jisung kapı girişinden ayrılıp ayna karşısında oturup uzun sarı saçlarını tarayan Hyunjin'e yaklaştı. Hyunjin'in elindeki tarağı alıp özenle tararken masa üzerinden tokayı eline aldı. Önden birkaç tutamı bırakıp tokayı saçlarına geçirdi.

"Turuncuya boyamayı düşünür müydün?"

"Bana, turuncuya boyamamı istediğini mi söylüyorsun?"

"Bence yakışırdı, düşünmelisin." Hyunjin şokla Jisung'u izliyordu. Ciddi olup olmadığını okumaya çalıştı bakışlarından. Korktuğu gibi ciddiydi.

"Aptal mısın, Jisung?"

"Turuncu yakışırdı, dediğim için mi?" Gözlerini devirip iç çekti.

"Okulda saçını turuncuya boyatan ilk ve tek kişinin Minho olması gibi bir gerçek varken, bana bunu demen ne kadar mantıklı?" Oturduğu sandalyede kendini geriye atıp sabır dilendi Hyunjin.

Jisung gözlerini kaçırarak sordu. "Ne alakası var?"

"Ne alakası mı var?"

"Jisung... bak, benim giyim şeklime ya da tavırlarıma karışıp beni Minho'ya çevirmeye çalışıyorsun. Bunu yapmayı bırakır mısın? Gerçekten rahatsız edici."

"Saçmalama Hwang!"

Hyunjin duyduğu inkâr dolu ses tonuyla alayla gülümsemiş ve aynaya dönmüştü. Sessiz kalmayı tercih etti çünkü Jisung gibi inatçı birini ikna etmek kolay değildi.

"Sinirlendiğinde Minho gibi oluyorsun, gerçekten çok uyumlusunuz." İğrenerek yüzünü buruşturdu.

"Öyleyizdir."

Jisung'un ruh hâli saniyeler içinde değişiklik gösterirken Hyunjin aynada Jisung'la gözlerini buluşturdu.

"Bu arada," bir süreliğine durdu Hyunjin. Biliyordu ki bu soruyu yine cevaplamayacaktı fakat yine de şansını denemek istedi, "ayrılma ve benimle sevgili olma planının sebebini ne zaman öğreneceğim?"

Çıkmaz ayın perşembesi?

Jisung cevap vermek istemedi. Zamanı değildi. Gözlerini kaçırıp odadanın kapısına yöneldi.

"Sana yardım etmeyi Nayeon için kabul ettim ama bu sonsuza dek yanında kalacağımı göstermez, Jisung." Arkasından yaklaşıp elini omzuna koydu Hyunjin, "Bana her şeyi detaylı anlatman için bir hafta süre veriyorum, anlatmazsan Minho'ya bütün planı anlatırım."

Jisung'un öfkesi içinde tekrar birikmiş, neredeyse alev çıkacak gözlerini arkasındaki çocuğu çevirmişti.

"Bunu... yapamazsın."

"Yaparım. Bu olayın sonu iyi bitmeyecek Jisung, bırak yardım edeyim."

"Hiçbir şey bildiğin yok! Daha fazlasını yapamazsın."

Jisung kapıyı çarpıp hızla çıktı odadan. Daha fazla dursaydı, Hyunjin onu daha da sıkıştıracaktı.

Hayır. Kimseye söyleyemem, şu an olmaz.

***

Minho karşısındaki sandalyenin çekilmesiyle gözlerini, ellerinin arasındaki kahveden çekmiş Seungmin'in gözleriyle buluşturmuştu. Gözlerindeki heyecanı gördüğü gibi diyeceği her şeyi unuttu.

"Nasılsın?" Çekinerek sordu Minho.

"Gayet iyiyim, asıl sen nasılsın? Changbin'le tartıştığınızı duydum, gerçekten çok üzgün."

Minho, Changbin'in aklına yeni gelmesine kızıp kendinden utanmıştı. Onu çok kırdığını günler sonra ilk defa farkına varıyordu. Yarın okuldan önce konuşmayı aklının bir köşesine not edip Seungmin'e dönmüştü.

"Oldu bir şeyler, kurmamam gereken cümleleri kurdum. Halledeceğim mutlaka." Gözlerini kahvesine geri indirip konuşmaya devam etti.

"Ben, aslında seni... şeyden dolayı çağır-"

"Minho, cevabını biliyorum. Seni zorlayacak değilim, mutlu olmanı istiyorum sadece."

"Üzgünüm Seungmin."

"Biliyor musun? Rahatladım aslında... o kadar zamandır içimde tutuyordum ki boğulmuştum. Sen de rahatla artık, benim için önemli olan senin mutluluğun." Bir eliyle Minho'nun elini tutmuş, bir eliyle de çenesinden tutup kaldırıp göz teması kurmuştu.

"Ben... tekrardan üzgünüm. Halâ arkadaşız değil mi?"

"Tabiî ki öyleyiz," elini çenesinden çekip omzuna koymuştu, "artık kalkmam gerekiyor, dersime az kaldı. Sorun olmaz değil mi senin için?"

Minho buruk bir gülümsemeyle kafasını olumsuz anlamda salladı. Seungmin kalkmışken biraz durdu.

"Minho," masaya doğru hafifçe eğilip devam etti, "bence birileriyle görüşme fikrini düşünmeye devam et. Kim bilir, belki de doğru kişiyi bulursun?"

Belki de...

~~~

Merhaba!! Umarım beğenmişsinizdir,,, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen💘💘💘