Yalnız kalmak, soğuk ve derin bir denize atılmak gibidir. Karanlıktan korkarsın, soğuktan korkarsın, derinlikten korkarsın. Kaçmak için çırpınırsın, karanlık koyulaşır. Soğukluk ve derinlik artar. Ben nice çırpınmadan sonra bu denizin, hayatın ta kendisi olduğunu anladım. Ruhumun karanlıklarına, soğuklarına ve derinliklerine yüzdüm.
Ondan sonra da hiiiç yalnız kalmadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
'Cellâdına Âşık Olan Mahkûm'
Poésie"Dakikalar kalmıştı idamına. Gelip, alıp, götüreceklerdi. Ölüm korkusu vardı gözlerinde. Ve aniden, aniden gördü; gözlerindeki ölüm korkusu yerini aşka bıraktı. Ömrünün son dakikalarında nasıl olabilirdi ki 'cellâdına âşık olan bir mahkûm'.. -Şiirle...
