Acıyla yoğruldum, yalnızlık ile mayalandım
Saflarındaydım aşkının, nefretinle karalandım
Avuçlarının arasında, intikamla parelendim
Sonbahardaki ayaz kadar,
Sert vurdu aşkın ruhuma.
Bilmez idim körpe bedenim
Yok olacak, kayacak ellerimden
Bilmez idim göz yaşlarım
Hiddetle ayrılır mıydı gözlerimden
Gök kızıl iken yankılanır feryatlarım
Yıldızlar parlar iken sönmüştür umutlarım
Şimdi seni düşündükçe uğurluyorum
Sevdiğin gibi, penceremin yanındayım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
'Cellâdına Âşık Olan Mahkûm'
Poesía"Dakikalar kalmıştı idamına. Gelip, alıp, götüreceklerdi. Ölüm korkusu vardı gözlerinde. Ve aniden, aniden gördü; gözlerindeki ölüm korkusu yerini aşka bıraktı. Ömrünün son dakikalarında nasıl olabilirdi ki 'cellâdına âşık olan bir mahkûm'.. -Şiirle...
