Anormal (Boxyboy)

Canım Öyle İstedi

İki bölüm birden yayınlıyorum. İkisinden de oylarınızı eksik etmeyin rica ediyorum. Hatta yorumda yapabilirsiniz çekinmeyin. Bu bölümde ki Medya da Bora ile Arınç. Bölümün sonuna gelince ne alaka diyeceksiniz. O yüzden diğer bölümü de okuyun. *-* 

...

Çok ayrıntıya girmesem de uzun konuşmuştum.

"Vay be. İnanamıyorum. Herhalde ben sizi TV de izlesem bile yine inanamam." Demişti Arınç.

Demir gülerek konuşmaya başladı.

"Sahiden. Barıştığımızda iyi oldu. Adamlar bizi iyi görmeli. Bir çift gibi." Gülerek yüzüne baktım. Umuyorum ki kırgınlığımı süper bir şekilde saklarım.

Saatime bakarak oturduğum yerden kalktım.

"Geç kalacağız."

"Aynen hadi kalkalım." Dedi Demir.

"Arınç sen burada bekle biz Demirle üzerimizi giyinip geleceğiz. Sen de bizimle görüşmeye geliyorsun. Eğer anlaşma olumlu bir sonuç verirse kutlarız. Olumsuz bir sonuç alırsak da beni teselli edersin." Dedim.

İtiraz cevaplarını duymadan Demiri kendi odama sürükledim. 

Kendime şık bir kombin yapıp burada beklemesini söyledim.

Bende Demirin odasına süzülerek uygun parçaları hızla seçtim ve yanına geri döndüm. Olabildiğince uyumlu bir çift gibi görünecektik.

Elimdekileri Demir'e uzatarak giymesini söyledim. Bende hemen kendim için çıkardıklarımı giymeye başladım.

"Artık seni giydirmemi istemiyorsun?" Sorusuyla Demire baktım. "Zamanımız az ondan. Yoksa bu işten yırttığını düşünme."

Hızlı bir şekilde giyindiğim şeylere son bir kez ayna da emin olmak için baktım. Arkamda ki uyuz bana inat yapıyor gibi ağır ağır giyiniyordu.

"Beni izlemeye vaktin var. Benim seni giydirerek görevimi yapmaya vaktim yok."

Duyduklarımla aynadan baktığım noktayı değiştirmem saliseler aldı.

-Ne bu beni giydirme aşkı sende ki?

+Seni giydirme aşkı değil bu görev aşkı. İşim önemlidir.

-Beni sevmediğini bilmesem, bana dokunamadığın için hayal kırıklığı yaşadığını bu nedenle de görevini falan bahane ettiğini düşüneceğim.

+Seni sevmediğimi sana hiç söylemedim.

-Ne fark eder yaptığın her şey kardeşin içinmiş. Hem ben bu durumu kabullendim ve giyindiysen çıkalım Arınç ağaç oldu.

Bunları dedikten sonra saatime tekrar baktım neredeyse 10 dakikadır giyinmekle uğraşıyorduk.

Kafamı saatimden kaldırıp Demirin yüzüne diktim aptal bir gülümseme kaplamıştı o uyuz yüzünü. Bunun nedenini düşünmeden kolundan çektim ve Arınc'ın yanına ulaştık.

"Hazırız." Dedim ve askıya doğru yürüyüp üç kabanı da aldım.

Sahiplerine verip kendi kabanımı giydim.

"Harika olmuşsunuz." Diyen Arınca her zaman ki cevaplarımdan birini kullandım.

"Biliyorum, tamam." Ama gerçekten biliyordum yani... Beni de sevin egolu olabilirim ama çok iyi biriyim. 
-Mirandan okuyuculara küçük bir rica.-

"Sana dediğimi geri alıyorum Miran. Harikasın Demir." Bu dediği şey yüzünden Arınca düşman bir bakış attım o da bunu göz kırparak karşılık vermişti. Bu çok sinir bozucu.