VAVEYLA

SOLUKSUZ YAŞAMAK

Eğer bu dünyada soluksuz yaşayabiliyorsan, her türlü yaşayabilirsin  aslında..  Her nefes alamadığın yerde yanında yalnızlığın varsa yaşarsın. Yalnızlık senin en iyi arkadaşındır , seni teselli eder.....

Şimdi daha iyi anlıyorum ki, nefes almak değilmiş, yaşamak. Ateşlerde yanmak gibi bir şey seni severken senden uzakta olmak....

Bütün bir geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatamazsın. Önce içine atarsın, sonra susarsın....

 Bir şey söyle bana. İçimdeki kayayı kaldırıp atacak bir şey söyle. Nefes alabileceğim bir şey de bana....

Yaşamak dediğin iki nefes alıp vermek olmamalı. Bir nedeni olmalı insanın yaşamak denilen şeyin anlamlı olması için.

İnsanlar, acı çekerler. Başlarına kötü olaylar gelir, birilerini kaybederler, işlerini, sevdiklerini bir şeyleri kaybederek yakalanırlar bu illete. Eğer birde dostu yoksa yanında, bu acımsı duygu, katlanır kar topu gibi büyür.

Ölmek, sadece nefes alıp vermeyi kesip, mezara girmek değildir. Sevdiğin insanın sana ihanetidir ölmek. Gözlerine bakıp seviyorum dediğin insanın, sen arkanı dönünce başka birinin kollarına gitmesidir. Seni bırakıp, hayatın ortasında yalnız başına kalmaktır ölmek. Sen bunların hiçbirini yaşamadın çünkü karşında seni gerçekten seven ben vardım.

Bu hayatta, çok hatalar yaptım, kendi hayatım için, annem, babam için, arkadaşlarım, sevgilim için. Gerektiğinde acı çektim, çekmeyi de bilirim. Yaşadığım yenilgilerden sonra tekrar ayağa kalkmasını bildim hep. Benim yaşadım en büyük acı ise, aynı kişiye, sana, defalarca yenilmem oldu. Bir insan aynı kişiye kaç kez yenilir? Kaç kez aynı acıyı tecrübe eder?

Benim küçükken kurduğum hayaller, büyüdükçe azaldı. Yavaşça tükendi. Zamanla olmayan, biten hayallerim bitme noktasına geldi. Hayallerimin gerçekleşmemesi her defasında bana, acı getirdi. Gelen acılar yaşamımı sarhoş gibi geçirmemi sağladı. Artık, gerçekleşmeyen ve sonu acı ile biten hayallerimi terk ettim....

Yaşamak güzeldir. Hem de seninle yaşamak çok daha güzeldir. Beni kendi, benliğimi sana verdiğim gündendir çok mutluydum. Ben nereden bilebilirdim senin, beni aldatabileceğini, yalanlarınla beni avutacağını. Öyle bir günde, sana seni seviyorum diyeceğim günce ellerimin bom boş kalması kadar acı verici bir şey olamaz. Ömrümü paylaşacaktım ben seninle, şimdi seni izliyorum başkaları ile kol kola gezerken....

Şöyle kendi evimde, kendime bir çay demleyip, demlenmek istedim. Acılarımla baş başa kalıp, kendi kendimi sorgulamak istedim. Ama ne var ki demlediğim çayın bile acı tarafı denk geldi bana. Söyler misin bana? Bu hayattan mutluluk beklemek aptallıktan başka bir şey değildir.....

Nefes alamıyorum. Atmosferi açın....