GİRİŞ

57 16 15
                                    

Acı,kan,ölüm...ağaçlar yanıyor insanlar ve kuşlar ölüyordu.geride bir tek acımasız zamanın içinde kaybolup gidecek gözyaşları kalıyordu.insanoğlunun en büyük hastalığıydı bu: öldürme arzusu. İlk insandan başlayıp son insana kadar devam edecek en büyük genetik bozukluk...

Cehennemi görmekten korkuyorduk ancak ona bu kadar yakın olduğumuzu hiçbirimiz tahmin etmiyorduk. Hangi ateşin acısı yaptığımız savaşlardan daha yakıcı olabilirdi? O şey bizim içimizdeydi. Biz kendi cehennemimizi yaptık ve onu kan,gözyaşı ve ölümle süsledik. Bunu bizden sonra geleceklere miras bıraktık. İnsanları iyi kötü diye ayırmaksızın alevlerin içine sürükledik.

Ve sonra cennete girebilmek için tanrıya dua ettik.

MULHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin