together | minsung

nine

dokuz

Minho

"O kadar yüzdük, acıkmadınız mı hâlâ?" Denizden çıkmış şezlonguma doğru yürürken güneşlenen tayfaya bakıyordum. Neredeyse güneş batıyordu ama umurlarında değildi ve tabii ki hiçbiri beni de duymamıştı. Büyük ihtimalle uyuya kalmışlardı.

Havlumu elime alıp kendimi kuruladım ve tişörtümü giydim. Canım bir şeyler çekiyordu, bu yüzden hem biraz etrafta gezecek hem de yiyecek bir şeyler alacaktım. Gezmeyeli uzun olmuştu ve epey bir şey değişmişti. Denize de akşamüzeri vakit bulup gelebilmiştik. Jeongin'in ısrarlarına hiçbirimiz dayanamamıştık. 

Busan'a geleli neredeyse 1 hafta oluyordu. Zaman tahmin ettiğimden daha hızlı geçmişti. Olabildiğince gezip eğlenmeye çalışmıştık. O yüzden Seul'a oldukça yorgun bir şekilde dönecektim. Ama şu anki halimden de memnundum.

Düşüncelerimle markete girdiğimde ilk işim buz gibi bir su almak olmuştu. Sonrasında ise hazır olarak alabileceğim yiyeceklere bakmaya gitmiştim. Ben bakınırken ise telefonum çalmıştı. Hava artık karardığı için güneşlenen tayfadan birisi arıyor olmalıydı.

"Efendim?"

"Minho, selam."

Duyduğum kalın sesle istemsizce şaşırmıştım. Bizden hiçbirimizin sesi bu kadar gür değildi.

"Sana da selam ama kimsin çıkaramadım?"

Karşıdan duyduğum hafif gülme sesi kesinlikle tanıdık geliyordu. "Felix ben. İnsan lise arkadaşını nasıl unutabilir hemen?"

Felix mi? Birkaç saniye bir şey demeden durup kim olduğunu hatırlamaya çalıştım. Ben Busan'da sadece 1 sene kalmış, liseye gitmiş sonrasında ise Seul'a geri taşınmış ve bir daha da dönmemiştim.

"Ya nasıl tanımazsın beni! Hemen arka sıranda oturuyordum. Çilli, sarı saçlı Felix ben." Duyduğum sitemli sesle aklımda yavaş yavaş lise anılarım canlanmaya başlamıştı ve evet, hatırlıyordum.

"Tabii ya, hatırladım şimdi. Kardeşim kusura bakma uzun zaman oldu cidden."

"Yok yok, sorun değil. Yıllar sonra biri beni de arasa böyle şaşırırdım."

Markette boş boş dolanmayı bırakıp sadece suyumu alıp çıktım. En iyisi eve gidip bir şeyler yemekti.

"Ee naber? Nereden buldun numaramı?"

"Bir arkadaşımdan diyelim."

"Bizim ortak arkadaşımız var da benim mi haberim yok?"

"Varmış işte. Bende şaşırdım. Neyse, ben direkt mevzuya gireyim. Bu akşam müsait misin?"

Bu akşam müsait miydim? Öyle sayılabilirdim, evet.

"Müsaitim kardeşim. Ama denizdeydik, eve gidip duş falan almam lazım."

"Tamam ya sıkıntı değil. 1 saate sahilin orada buluşalım o zaman. Beraber geçer otururuz bir yere."

O görmese de başımı onaylarcasına sallayıp "Tamam o zaman, görüşürüz." dedim.

"Görüşürüz." Telefonu kapatıp cebime koydum. Hava çoktan kararmıştı. Konuşurken de farkına varmadan sahile varmıştım bile. Hyunjin hariç, Jeongin ve Chan hyung üstünü giyinmiş oturmaya devam ediyorlardı.

"Nereye gittin sen? Hiç haber de verimiyorsun? Hayır bir de arıyorum meşgule düşüyor." Hyunjin hesap sorarcasına bana bakarken "Markete gittim. Nereye gidebilirim?" dedim ve Jeongin'in yanına oturdum.

"Minho da geldiyse geçelim o zaman eve. Ben çok yoruldum daha bir yere gidebilecek enerji yok bende."

"Dedoş."

Chan hyung hariç hepimiz buna gülerken o göz devirip ayağa kalkmış ve yürümeye başlamıştı. Bizde onu takip ederken arkasından "Bu da yaşlandıkça daha alıngan olmaya başladı." diye laf atıyorduk.

Eve varmamıza az kaldığında aklıma Felix'le buluşacağım gelmişti. Kolumu Jeongin'in omzundan çekip ceplerime soktum. Nedensiz bir şekilde gerilmiştim.

"Ben eve gidip duş alıp çıkacağım. Haberiniz olsun şimdiden."

Üçününde kafası bir anda bana dönerken Chan hyung "Nereye?" diye sormuştu.

"Bir arkadaşımla buluşacağım."

"Senin burada arkadaşın mı vardı? Bizim niye haberimiz yok bundan?" Hyunjin sorarcasına bana bakarken omuz silkip "Bugüne kadar benim de haberim yoktu." dedim.

Hepsi bana anlamazca bakarken "Gidip gelince anlatırım detayları." deyip mevzuyu şimdilik de olsa kapatmıştım.

-

taslakta hic bolum yokmus bu yuzden hizlica hemen yazip atayim dedim kontrol de etmedim affedin