together | minsung

thirteen

on üç

Minho

Tüm gece düşünceler beni uyutmamıştı. Onunla asla olamayacağımı biliyordum ama Jeongin'in dedikleri de doğruydu. En iyi seçeneğim gidip konuşmaktı.

Gece olanları bizimkilere anlattığımda beklediğimden çok daha farklı bir tepki vermişlerdi. Bunda Hyunjin'in parmağının olduğunu da biliyordum. Aralarında beni en iyi tanıyan oydu, haliyle neye üzülüp neye sevineceğimi de iyi biliyordu.

Daha fazla düşünmeyi bırakıp yataktan kalktım. Saate baktığımda dokuza geliyordu. Önce kalkıp güzel bir duş almam, ardındansa kahvaltı yapmam gerekiyordu. Geceden sonra midem bomboştu ve haliyle acıkmıştım.

Hyunjin'i uyandırmamak adına sessiz adımlarla odadan çıkıp duş almaya gittim. Evde ses olmadığına göre diğerleri de halen uyuyor olmalılardı. Bu saatte uyumaları normaldi tabii, gece uyutmamıştım kimseyi.

Kısa bir sürede hızlıca duşumu alıp üstümü giyindikten sonra aşağıya indim. "Günaydınnn," Koltukta uyanık olan fakat uyuyor gibi duran Jeongin, enerjik halime şaşırmış ve gözlerini açıp bana bakmıştı. "Dünkü mükemmel konuşmam işe yaramış anlaşılan."

"Onun da etkisi var tabii." deyip mutfağa girdim. İlk başta ne yapsam diye düşünsemde en iyisi ve pratik olanı krep ile omlet yapmaktı. Gerekli malzemeleri çıkarıp işe koyulduğumda, Chan hyung yanıma gelmiş ve yardım etmeye başlamıştı. Ona omlet işi verip ben krep yapmaya devam ettiğimde hata yaptığımı anlamıştım.

Chan hyungun mutfağa girildiği pek görülmezdi. Görülse de sadece yardım amaçlı olurdu. Bu durumu şu anki yumurta çırpış şeklinden de anlayabilirdiniz. Bir şey demeden onu izlemeye başladığımda Hyunjin de bana katılmıştı. Şimdi ikimizde ona 'ne yapıyor bu bakışı' atıyor ama ağzımızı açıp da bir kelime etmiyorduk.

"Daha ne kadar öyle karıştırmaya devam edeceksin? Yumurtaya acı bari."

Chan hyung, Hyunjin'in sesiyle kafasını kaldırmış ve kaşlarını çatarak bize bakmıştı. "Al sen karıştır o zaman."

"Yeni uyandım, güzelim kollarımı yoramam maalesef."

Hyunjin'in söylediğine göz devirip işime geri döndüm. Dediğim gibi hızlıca bitirmiştim her şeyi. Her şeyi diyorum evet çünkü Chan hyung omleti yapamamıştı. O yüzden ben onu da yapmak zorunda kalmıştım.

Hepimiz tabaklarımızı alıp masaya oturduğumuzda Chan hyung, "Konuştun mu Felix'le?" diye sordu.

"Hayır, arayacağım birazdan. Uyuyorlardır belki diye uyandırmak istemedim."

Üçü de başını sallayıp yemeye devam ettiklerinde bende hızlıca yemeğimi bitirmiş ve kalkmıştım. Odama giderken az da olsa korkuyordum çünkü Felix'in ne diyeceğini bilmiyordum. O geceden sonra bana uzun bir süre kızgın kalacakmış gibi geliyordu.

Odaya girdiğimde yatağımın üzerindeki telefonu alıp odadaki küçük balkona çıktım. Son arananlar kısmında Felix'i bulup aradım. Onun telefonu açmasını beklerken de bir yandan derin nefesler alıyordum.

"Efendim?" Uykulu boğuk sesi duyduğumda en azından telefonlarımı açıyor diye geçirdim içimden.

"Felix, günaydın."

"Pek gün aydı sayılmaz bana ama, sana da günaydın."

"Ben şey sormak için aramıştım,"

"Ne sormak için?"

"Jisung." İsmini tek nefeste söylemiştim. Korkum şimdi heyecana dönüşmüştü ve gelecek cevabı bekliyordum.

Bir de bayıl istersen Minho.

"Jisung mu?" Duraklayıp devam etti. "Gitti o."

"Gitti mi?"

"Korkma, senin yüzünden değil. Dönüş bileti bugün sabahtı onun. Kaç kere boşver bileti, kalmaya devam et desem de gideceğim dedi. Ama gelecek zaten 2 haftaya, nikah işlemleri için."

Felix'in dediklerini idrak etmeye çalışırken sadece son cümlesi dikkatimi çekmişti. Ben bunu nasıl unutabilirdim? O gece trende bana evleneceğinden bu yüzden Busan'a gittiğinden bahsetmişti. Şaka değildi, o sahiden evlenecekti.

"Nikahı 2 hafta sonra mı?"

"Öyle galiba, evet."

"Anladım. Teşekkür ederim Felix, her şey için."

"Rica ederim."

Telefonu kapatıp içeri geçtim ve yatağıma oturdum. Tam şu an yeniden aptallığıma ağlamak istiyordum. 2 hafta sonra evlenen birisiyle birlikte olmak için mi bu kadar üzülmüştüm? O gece barda düşündüklerim doğruydu. İster istesin, ister istemesin o evlenecekti ve ben her zaman onun için trende seviştiği bir adam olarak kalacaktım.

-

bu fotograflari cok seviyorum🥺