The Devil of the Devils

Episode 24

#The_Devil_Of_The_Devils ☠️
Episode 24

අපි ඉවරයි. ඉවරෙටම ඉවරයි. අපි ඉස්සරහා ගණන් කරන්න බැරි තරම් යක්ශයො රැස් වෙලා හිටියෙ එක යායට. ඊට උඩින් ගිනිදළු මැද කළු ලෝගු ඇදගත්ත මායාකාරයො හිටගෙන හිටියා.
.
ඒ හැමදේකටම වඩා බිහිසුණු බැල්මෙන් කළු ලෝගුවක් ඇදගෙන ඇස්මොඩීයස් හිස් කබල තුළින් අපි දිහා බලාගෙන හිටියා...

ඝන්ඨාරය ආයෙමත් නද දෙන්න ගත්තා...

❌❌   ❌   ❌   ❌   ❌   ❌   ❌

"උඹලා!!!!"

ඇස්මොඩීයස් ගිගිරුවා...

උඩුබුරලන සද්දෙත්, යක්ෂයින්ගෙ අමුතු කෑගැහිලිත් අවතාර හැමෝමත් එක්ක අමුතුම ලෝකෙක රෑ දොළහට ඒ හැමෝම වට කරන් ඉන්න ලැබෙන එක... බයටම මං බිම බලාගත්තා. ඇනා මගෙ අතින් අල්ලන් මට මුවා වෙවී පස්සෙන් පස්සට ඇවිත් අපි දෙන්නවම බිත්තියක වැදුණා.

"උඹලා පැනලා යන්නද හැදුවෙ?"

සන්සුන් ලීලාවෙන් බර අඩි තිය තිය එයා අපේ පැත්තට ආවා. හැමතැනම එළිය වෙන්න පත්‍තු කරලා තිබ්බ ගිනිදළු ඇස්මොඩීයස් අපිට ළං වෙන්න ළං වෙන්න දීප්තිමත් වුණා. කළු දිලිසෙන ලෝගුව ඇදගෙන හිටපු එයාගෙ හිස්කබල ඇතුළින් ඇස් වල වටේ ගිනිදළු වල චායාව වැටිලා තිබ්බා.

මගේ කට බාගෙට විවෘත වෙලා තිබුණෙ බය වැඩි කම හින්දමයි. හිත එකග කරගන්න මං උත්සාහ කලත් මට ඒක බැරි වුණා. දැනෙන භීතිය හින්දම ඇඩෙන්න වගේ එද්දි ඇනා හෙමින් අඩන හැටි මට දැනුණා.

"උතුමාණෙනි... වෙලාව හරි"

ඇග්‍රගෝන්ගෙ කටහඬ මතු වුණා. ඒක ගණන් ගත්ත බවක් නොපෙන්නුව  එහෙම්මම නැවතුණ ඇස්මොඩීයස් මායාවෙන් බිත්තිය දිගේ මාව උඩට ඉස්සුවා. බෙල්ල තද වීගෙන තද වීගෙන එද්දි කකුල් ගස ගසා මං දැගලුවා.

"පියාණෙනි. වෙලාව ඉකුත් වේගෙන යන්නෙ"

ජේකබ් කතා කරා. ඒ වචන වලට අවනත වුණ ඇස්මොඩීයස් මාව අතෑරියා. එහෙම්මම බිමට වැටුණ මාවත් ඇනාවත් මායාකාරයො පෝළිම් ගැහිලා හිටපු තැනට යක්ෂයො ඇදන් ගියා.

මට දැනුණෙ අසරණකමක්. ජේකබ්ගෙ කටහඬ... එයා මාව බේරන්න හෝ උත්සාහ නොගත්ත හැටි. ජේ ජේ... උස් ආසනයක ආඩම්බරකාර ලීලාවෙන් තමන්ගෙ සංහතිය දිහා එයා බලන් හිටියා. කදුළු වැල් ඔහේ බේරෙද්දි මං බිම බලන් ඇඩුවා.