You're Still Mine [Complete]

Kabanata 13

"You want me to marry you?" Marahang tanong ko kay Mayumi.

Hindi ko inaasahang sasabihin niya iyon. Nang banggitin ni Atty. Dela Vega ang tungkol sa huling testamento ni Tito Arnold, alam kong hindi sangayon doon si Mayumi. I was disappointed at first. Pero kaagad ko ring naipagsawalang bahala ang bagay na iyon. Kung ayaw niyang matuloy ang kasal, mabuti. Mapapadali ang pag-alis ko rito sa hacienda. Mapagtutuonan ko na ng pansin ang kompaniyang naiwan ni Mommy. But I think that won't happen anymore.

"Why?" Tanong ko pa.

"I like you." Sagot niyang napapaiwas ng tingin. Tila napakabilis ng pag-amin ni Mayumi. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako o hindi. Totoo ba iyon?

"Hindi ka magsisisi?"

"Hindi pa nga tayo ikinakasal, magsisisi kaagad ako? Malalaman ko lang iyon kapag nagsama na tayo bilang mag-asawa." She said while smiling.

Pinilit kong huwag ipahalata kay Mayumi ang bahagyang pagtiim ng mga bagang ko. Inaway niya si Shane dahil sa pang-aalaska nito. At tungkol sa pagiging asawa ko kunó kung bakit galit na galit si Mayumi. Kaya ngayon, ayaw ko man ay unti-unting nararamdaman ko ang inis sa aking dibdib. Ano bang iniisip ni Mayumi? May pinaplano ba siyang hindi ko alam?

Don't get me wrong. I love her. And I've been waiting for this day to come. Iyong tatanggapin niya ang kasal. Pero ang isiping tila may kabaliwan siyang pinaplano—kinakabahan ako ngayon pa lamang.

Well, kung ako naman ang palaging masusunod, wala naman sigurong mangyayari sa pagsasama namin. Alam ko at ramdam kong natakot ko siya kanina. Kaya may posibilidad na hindi ako mapapasailalim ni Mayumi.

Isang marahas na buntong-hininga ang aking pinakawalan. Inayos ko ang pagkakasandal ko sa cabinet na nasa walk-in closet ni Mayumi. Bahagya ko siyang inilayo sa akin.

"Hindi ka pa ba aalis? May meeting kang dadaluhan, hindi ba?" Tanong niya habang ibinabalik ang pantalon na kinuha kanina. Bumalik siya sa part kung saan naroon ang kaniyang mga t-shirt. She reached for the white v-neck shirt.

Napailing na lamang ako. Palihim akong napamura kanina nang mapasukan ko siyang tanging panloob ang suot. Tigas ang pagpigil ko sa sariling lapitan siya't damhin ang malambot niyang katawan. Kung anu-ano na ang tumatakbo sa isipan ko kanina. Kung gaano ba kakinis ang kaniyang balat? Kung ano ba ang pakiramdam na muli ko siyang maipaloob sa aking mga bisig?

I wanted to hold her in my loving arms. Kiss her all over her body. I imagined myself, cupping her breasts—I know for sure that they have the right sizes to fit in my hands, perfectly. I couldn't stop myself from asking—what does it feel inside her? What does it feel moving in and out of her wetness? Unti-unting nilalamon ako ng init habang naglalaro ang mga bagay na iyon sa aking isipan. Hindi ako magkamayaw kanina kung paano pahuhupain ang pagnanasang bumubuhay sa aking pagkalalaki. I wanted to touch her right there and then. But all I could do was uttered a curse between clenched teeth. Damn it!

"Hindi ka pa ba lalabas? Magpapalit ako ng damit." Malamyos na boses ni Mayumi ang nagpabalik sa akin sa reyalidad.

Iniwas ko ang aking tingin. Oh shit! Her eyes were inviting me to do what I was just thinking a while ago. I almost let out a curse when she stepped closer. Kumukulo ang dugo ko sa init na nararamdaman.