Sana Duyduğum Özlem - Saudade

Bölüm 4

««Genelde insanın kaderi, hak ettiği şey olacaktır. »»

Medya : Yavuz

Selam arkadaşlar. Yeni bölüm ile karşınızdayım. İnşallah yeni bölümü beğenir ,yorum yaparsınız . Kendinize iyi bakın . Görüşürüz ❤️🥰

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

«Yiğitin ağzından»

Bu gün öğle yemeğine kadar evde kalıp dinlenmeyi ,sonra şirkete geçip işlerime devam etmeyi düşünüyordum . Ama Volkanın araması ile tüm kurduğum planlar çöpe gitti. Neymiş sürprizi varmış . Sanki çocuk. Sürpriz eksikti bi tek oda oluyor. Şimdi odamda mecburiyetten üstümü değişip, şirkete gitmem için hazırlanıyorum . Şubat ayı olduğu için hava soğuk ,buz gibi . Üstümü kalın giyip , favori parfümümü sıkıp odadan çıktım.

Merdivenleri indim . Oturma odasına bi göz atdım . Annem koltukta oturmuş birileri ile telefonla konuşuyor . Beni görünce durmam için el işareti yaptı . Ben de annemin yanındakı koltukta oturup onu  beklemeye başladım . Bi süre bekledim ama   konuşması bi türlü bitmiyordu. Sonunda
15 dakika sonra  telefonu kapatıp   bana döndü  .
"Oğlum nereye gidiyorsun ?"

"Şirkete gitmeyi planlıyorum . Volkan aradı. Şirkette beni bekliyor ,acil işi varmış . Söyleyeceğim bir şey yoksa ben artık çıkayım ." Tam kalkacağım sırada  annem kolumdan tutup durdurdu  yanıma oturup  saçlarımı okşadı ve  devam etti.

"Oğlum ,Yiğitim . Nasılsın annem .Uzun zaman oldu seninle konuşmayalı . Biliyorum senin içinde zo-"
devam edeceği sırada lafını kestim.
"Ben iyiyim anne merak etmene hiç gerek yok , şimdi acelem var başka zaman konuşuruz " dedim ve ellerini üstümden çekerek   yanından kalktım . Oturma odasından çıkıp merdivenlerden  aşağı indim ve konağın kapısına doğru yürüdüm. İyi ki fazla zaman kayb etmeden çıktım . Zaten  bu konuşma benim için  boş konuşmadan başka bir şey değil . Birde soruyor iyimisin diye . Yaptığınız eser kendiniz bakın, nasılmıyım diye . İyi nasıl olabilirim . Yaptıklarınız  yüzünden zorlanıyorum zaten.

Bir kaç düşünce ile kafamı kurcalarken konaktan çıktım . Bu günümü de yine aptal olayları düşünerek mahv edecek değilim .
O sırada görevli arabamı konağın kapısının önünde durdurdu.

İşte beni bir tek mutlu eden kızım Audi R8. Tek mutluluk kaynağım.
Görevli arabadan inip anahtarı bana verip yerine geçti . Arabamın muhteşemliğine bir kez daha bakıp  arabama atladım ve  şirketin yolunu tutdum.

~~~~~~~~~~🤍~~~~~~~~~

Şirkete sonunda vardım . Arabamın anahtarını kapıdakı görevliye verip şirkete girdim. Şirket çalışanları selam veriyor bende kafamla karşılık veriyordum. Asansöre taraf yürüdüm ve asansörün önünde durdum . Saatime baktım ,saat 11:14  . Ve evet o gereksizin sesi yine kulaklarımı çınlatıyor.

"Abicim,yakışıklı abim "
Günümü mahveden ismin sahibi işte bana taraf yürüyerek sesleniyordu. Hiç yüzümü bile dönmedim ,yerimden kıpırdamadım.Yanıma gelmesini bekledim . Yanıma geldi.
"Ne var gereksiz ? Neden  beni acil buraya çağırıyorsun ?"yüzümü ona dönmeden konuşmaya devam ediyordum  . Volkan da tam yanımda durup karşıya bakıyordu aynı benim gibi .

"Abicim özledik seni be ,suçmu " gevşek gevşek gülüyor ve elini omzuma vuruyordu .

Yüzümü kaldırıp ciddiyetimle bir eline ,bir yüzüne baktım . Elini omzumdan itdim  .
"Lan elini kolunu çek ,sinirimi bozma şimdi ,kendini bana harcatma ,abimiş ."