Carino

🛠 4

Uzayan gündüzlerde bir de perde asınca balkona daha çok çıkar oldu.
Salon penceresine sıra sıra nane, domates, biber ekti yoğurt kutularına. Sulamaya çıktıkça gözü aşağıya kayıyordu. Bazen gelen geçene bazen de boş kaldırıma bir manzaranın eksikliğini doldurmaya çalışır gibi ısrarla bakıyordu.

Tırabzanlara geçmeli bar masa kurdu. Böylece bir şeyleri aşağıya düşürmemeyi ummuştu. Fakat kuzeni Taemin bir hafta sonu ona geldiğinde üç ayda düşürdüğü eşyayı iki günde düşürmüştü. Kalem, kulaklık, çatal, terlik..

"Şu nalbur komşun toplamıyorsa kaldırım yutuyordur karşim senin eşyaları."

"Mal mısın? O kadar eşyayı düşür bir de KyungSoo ustamdan bil! Ne alakası var! İşinde gücünde adam napsın benim terliği.."

"Tamam o zaman kaldırım yutuyor ve bu daha mantıklı kuzen.."

"Belki gelen geçen biri alıyordur, aaa."

"Yol boştu ama neyse.."

"Belki burda cin mahallesi var ve düşen eşyaları çalıyorlar.."

"Oooo! Paranormal! Kuzen sen âşık mısın bu adama? Ne savundun lan!"

"Sanane!"

"Orjinal kulaklığın gitti lan mal!"

"Sen düşürdün!"

"Düşürmek insanca bir hata değil mi? Yok olması mı gerekiyordu? Gider alırdım."

"Neyse canımız sağ olsun. Yenisini alırım karşim. Bozmayalım aramızı."

"Doru mayışlı adamsın artık."

"Ne alayım atanamamış kuzenime?"

"Bir şey almana gerek yoktur, bu sene burada hazırlanayım ya da burda bir iş bulayım-"

"Yok Tae, seni severim ama yalnızlığımı daha çok severim. Beni benimle bırakın. Bak annemi bile kaç oldu atlatıyorum."

"Sahi Minjae teyzeyi nasıl atlatıyorsun?"

"Kursu var ya. Buraya gelmeden evvel onu halk eğitimin dikiş kursuna kaydettirdim. Onu canı gönülden destekliyorum. Bir gün kendi markasını kuracak."

Taemin gülerek başını iki yana salladı. Ertesi gün onu şehirde bir gezintiye çıkardı. Akşam eve ayaklar şiş döndüklerinde sarmaş dolaş birbirlerine yaslanarak eve zor gelmişlerdi.

"Sana bir araba şart.." diye sızlandı Taemin..

"Düşünüyorum düşünüyorum.. bakıcam bir oluruna.."

Carino'nun önünde ona rast gelince el sallayarak selâm verdi Jongin. Usta KyungSoo bir yanındaki kuzenine bir de ona hiçbir ifade okunmayan gözlerle baktı. Selamına karşılık vermeden döndü dükkânına. Kepenkleri içeriden indirip kapısını kilitledi.

"Bu dükkân içeriden mi kilitleniyormuş?" dedi Jongin hayretle.

"Karşim sen bu adamla arkadaş olduğuna emin misin? Selamını bile almadı."

"Eminim tabi, komşu arkadaşlarız biz. İşi çok yorucu ya, yorulmuştur ondandır."

"Doru, iyi akşamlar demek çok zor olur bu kadar yoruluyorsa dükkânda."

Taemin söylenip dururken Jongin, dükkândan nereye gittiğini düşünüyordu KyungSoo'nun. Dükkanda mı yatıyordu? Yoksa dükkân kapalı biraz daha çalışıp sonra mı gidiyordu evine? Evi neredeydi? Ailesi ile mi kalıyordu?

"Sence evli midir kuzen?"

"Evli olsa sana ne ki? Âşık değilsen tabi?"

"Ne aşkı ya? Bir soru sordum. Niye hemen bana döndürüyorsun lafımı?"

"Yüzüğü var mıydı?"

Genelde eldivenli görüyordu ama bir iki kez şahit olmuştu. Güzel elleri vardı işine rağmen. Acaba ellerine bakım mı yaptırıyordu?

"Görmedim. Yoktu galiba."

"O zaman değil? Ama belki kız arkadaşı vardır?"

"Niye kız oluyormuş ya? Belki erkek arkadaşı vardır? Hangi yıldayız? Herkesi kendiniz gibi hetero sanıyorsunuz?"

"Jongin sen normal değilsin ve bu adama gizliden yanıksın haberin yoktur."

"Ne alakası var kuzen ya! Sadece merak ettim sordum. Komşumuzu merak etmeyelim mi?"

Taemin çarşafı yüzüne çekerek Jongin'e arkasını döndü.

"Işığı söndür de git yat kuzen. Kapıda dikilme artık. Dikili âşık olacaksın."

"Ne alakası var Tae! Şurada iki soru sordum sen de beni anıt mı yapmadın âşık mı yapmadın! Gelme lan bir daha benim evime!"

"İki ay sonra yine gelicem. Alış. Hadi iyi geceler."

Taemin ertesi gün o işte iken memlekete dönmüştü. Bir de mesaj atmıştı.

"Kuzen, test edildi onaylandı. Senin düşen eşyaları enayisi olduğun ustanın elemanı çalıyor."

Jongin mesajı okurken sinirle "ne alakası var ya!" diye söylendi. Adamın elemanı yoktu ki! Ama bu konu artık onu da iyice meraklandırıyordu. Bunu kendisi de test etmeliydi.

🛠🛠🛠