Son Viraj || Yizhan -DÜZENLENİYOR...-

Ben Kimim? -Kesit 1-

Zhan kapıdan çıkmadan önce gülümsedi. "Bahar yarışlarının şampiyonu bana bir buket çiçek vermişti. O çiçekleri kurutmuştum. Yanımda olmalarını istiyorum."

Yibo'nun gülümsemesi genişledi.

"Şu aşağıdaki korumalarla gidip gelirim hemen. Yarım saate görüşürüz, beni özle."

Ardından kapıdan çıkıp gitmişti.

-Geçmişin Kapısı 4-

Genç adam aynaya bakıyordu. Aynada ki kişinin gözlerinin içine baktıkça aklında tek bir soru beliriyordu.

Ben kimim?

Kimim?

Cevabı artık bilmiyordu.

Şakaklarından akan kanla görüşü bulanıklaştı.

"Efendim, arabanız hazır."

"Seni kaç kez uyardım bana dışarıda ismimle hitap edeceksin diye. Bu resmiyetle başımı belaya sokacaksın."

Kafasıyla onaylayıp kapıyı onun için açtı. Dışarıda ki müzik ve bağırış sesleriyle benliği tekrar yerine gelir gibi oldu ama bu gece yumrukladığı onca kişiye rağmen hala berbat hissediyordu.

Hasar bile almıştı.

Aklı nereydi, bu gece neden odaklanamıyordu?

"Hey! Bende seni arıyordum. İyi misin?"

Duyduğu sesle yüzü aniden değişti ve o serseri gülümsemesi tekrar yerine geldi.

"Buradayım bebeğim. Eğlencemize neden evde devam etmiyoruz? Ya da sen nerede istersen?"

-

Gün kendisini geceye teslim ederken yıldızlar gökyüzünde parıl parıl parlıyordu.
Ilık bir rüzgar genç adamın saçlarını darmadağın ediyordu.

Zhan, Yibo, Jiyang, Haoxuan, Cheng ve Meng belirlenen saatte buluşup zaman kaybetmeden Yibo'nun hazırlattığı jetle Santa Marta'ya iniş yapmışlardı.

"Biz neden inmiyoruz?"

Zhan, Haoxuan'ın sesini duymuştu ama ne dediğine dair ufacık bir fikri bile yoktu.

Çünkü gözleri dışarıda saçları bir o yana bir bu yana savrulan adama kilitlenmişti. Kalbinden midesine kadar ılık ılık akan bir elektrik dalgası hissediyordu. Kelebeklerin uçuşması demek bu muydu? Aşk, heyecan, tutku artık adı her neyse bu muydu? Zhan gerçekten karşısında kaşları çatık durmadan konuşan adama baktıkça kendinden geçiyor nefesini bile almayı unutuyordu.

"Gözlerin açık mı uyuyorsun?" Haouxuan jetin diğer tarafından Zhan ile Yibo'nun odasına damlamıştı.

Çünkü jet çoktan Santa Marta'ya iniş yapmasına rağmen Yibo bir saattir onların inmesine izin vermemişti.
Nedenini öğrenmek için Zhan'ın yanına gelmişti ama muhtemelen ayakta uyuyordu. Ama baktığı yeri gördükten sonra kendi kendine tekrar mırıldandı ve gülümseyerek Zhan'ı yalnız bıraktı.

Yibo'nun gözleri birkaç saniye jetin küçük camına takıldı ve Zhan'ın ona baktığını gördü. Ardından hemen gözlerini çekip Dean'a talimatlarını sıralamaya devam etti. Şuan dikkatinin dağılmasına izin veremezdi.

Bu adam ne zamandır bu kadar ateşli bakışlara sahipti?

Hayır, Zhan'ın gözlerindeki o ifadeyi görmesine rağmen dikkatinin dağılmasına izin vermeyecekti.