let me love you...

hoofdstuk 29

Na een half uurtje werd ik wakker. Vaag herrinerde ik me het bezoek van Renee en Harry. Ik kon niet goed nadenken ik had hoofdpijn. Ik keek naar de foto's die Renee en Harry waarschijnlijk hadden opgehangen. Langzaam kwam alles wat ze me verteld hadden weer boven. Waarom maak ik altijd zulke dingen mee. En als Niall echt mijn vriend is dan... Okee ik merk dat ik me weer druk begin te maken. Calm down zeg ik tegen mezelf. Ik kijk nog en keer naar de foto's. Het is een foto van mij en Niall. We staan voor een kerstboom met allemaal mooie lichtjes erin. En opeens herriner ik het me weer. Het was volgensmij de eerste kerstdag, we gingen naar... En opeens is de herrinering weer weg. Ik merk dat ik op gefokt van mezelf word. Kom op Djemo! Think! Ik probeer et beeld weer voor me te krijgen. Een ding weet ik nu zeker: Ik hield van Niall en ik hou nog steeds van hem, Al kan ik me niet veel meer herrineren.

Na een half uurtje gepuzzelt te hebben met de foto's ben ik al iets wijzer geworden. Ik herriner me weer dat Renee, Ik en Gwen voor het eerst fan werden van One Direction en dat we naar Londen verhuisde en dat Gwen er later bij kwam. Ook kan ik me weer veel herrineren van Niall.  Hij had we gevraagd mee te gaan naar Parijs. Volgensmij dit weekend al! Dat gaat natuurlijk niet meer door... tenzij ik doe alsof ik me alles weer herriner, al is dat niet zo. Wat heeft het voor nut om in een ziekenhuis te liggen als ik tuis ben komen er veel meer herrineringen boven en ka ik me sneller alles weer herrineren. 

Er wordt geklopt.

''Kom maar binnen'' roep ik.

En ik zie Niall naar binnen lopen met een lieve glimlach...